تاثیر مکمل یاری تائورین بر شاخص های آتروترومبوز و آتروژنیک متعاقب فعالیت بروس اصلاح شده در مردان سالمند مبتلا به سکته ی قلبی

مقدمه: سکته قلبی عامل منجر به مرگ و میر است. تائورین، یک اسید آمینه ضروری، نقش حساسی را در عملکرد قلبی-عروقی بازی می کند. هدف مطالعه حاضر بررسی نقش سودمند تائورین بر شاخص های آتروژنیک و آتروترومبوز در بیماران مبتلا به سکته قلبی بود. مواد و روش ها: در یک مطالعه نیمه تجربی، ۱۶ آزمودنی ۵۰ تا ۶۰ ساله مبتلا به سکته قلبی به صورت تصادفی در یکی از گروه های تجربی (مکمل تائورین) و دارونما دسته بندی شدند. آزمودنی های گروه تجربی، روزانه ۳ کپسول حاوی مکمل تائورین را قبل از وعده های غذایی(یعنی سه بار در روز) مصرف نمودند. گروه دارونما نیز ۳ کپسول حاوی نشاسته همانند گروه تجربی در همان زمان مصرف  می کردند. نمونه گیری خونی پلاسمایی از آزمودنی ها در سطح پایه و پس از پروتکل اصلاح شده بروس با و بدون مکمل تائورین و یا دارونما با شرایط مشابه اجرا شد. یافته های پژوهش: تفاوت آماری معنی داری در داده های عمومی از قبیل سن، وزن، BMI و Vo۲max بین دو گروه مکمل تائورین و کنترل وجود نداشت(P<۰.۰۵). مکمل یاری تائورین باعث کاهش معنی داری در نسبت های مقادیر LDL-C/CRP، LDL-C/HDL-C ، TC/HDL-C، TG/HDL-C و نسبت Plate/HDL-C گروه های مکمل و دارونما در سطح پایه و هم چنین پس از فعالیت وامانده ساز با پروتکل بروس اصلاح شده شد. بحث و نتیجه گیری: مطالعه حاضر اهمیت مداخله تغذیه ای در بیماران سکته قلبی را مورد تاکید قرار می دهد. تائورین ممکن است یک کاندیدای ضروری برای حمایت تغذیه ای ارزشمند برای بیماران با شرایط بالینی بغرنج باشد. با وجود این، مطالعات بیشتری مورد نیاز می باشد.

Keywords:

Taurine supplementation , atherogenic index and atherothrombosis , Heart-Failure , مکمل گیری تائورین , آتروژنیک , آتروترومبوز , سکته قلبی