بررسی میزان شیوع توالی درج شونده IS۲۵۶ و تشکیل بیوفیلم در استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس جدا شده از پوست افراد سالم
عنوان مقاله: بررسی میزان شیوع توالی درج شونده IS۲۵۶ و تشکیل بیوفیلم در استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس جدا شده از پوست افراد سالم
شناسه ملی مقاله: JR_SHIMU-26-1_009
منتشر شده در در سال 1397
شناسه ملی مقاله: JR_SHIMU-26-1_009
منتشر شده در در سال 1397
مشخصات نویسندگان مقاله:
معصومه گودرزی - Dept of Microbiology, Borujerd Branch, Islamic Azad University, Borujerd, Iran
محمدرضا مهرابی - Dept of Laboratory Sciences, Borujerd Branch, Islamic Azad University, Broujerd, Iran
محسن میرزایی - Dept of Microbiology, Borujerd Branch, Islamic Azad University, Borujerd, Iran
خلاصه مقاله:
معصومه گودرزی - Dept of Microbiology, Borujerd Branch, Islamic Azad University, Borujerd, Iran
محمدرضا مهرابی - Dept of Laboratory Sciences, Borujerd Branch, Islamic Azad University, Broujerd, Iran
محسن میرزایی - Dept of Microbiology, Borujerd Branch, Islamic Azad University, Borujerd, Iran
مقدمه: مهم ترین عامل بیماری زایی استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس به واسطه تشکیل بیوفیلم توسط یک ادهسین بین سلولی پلی ساکاریدی می باشد که تولید آن توسط اپرون icaADBC تنظیم می گردد. IS۲۵۶ باعث تغییر فاز تشکیل بیوفیلم توسط غیر فعال کردن اپرون ica می شود. هدف از این مطالعه بررسی میزان شیوع IS۲۵۶ و تشکیل بیوفیلم در استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس جدا شده از پوست افراد سالم می باشد.
مواد و روش ها: ۹۱ جدایه استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس از سطح پوست افراد سالم جمع آوری گردید. تمام جدایه ها از نظر تشکیل بیوفیلم به روش میکروتیترپلیت مورد بررسی قرار گرفتند. جهت بررسی حضور IS۲۵۶ از روش PCR با پرایمرهای اختصاصی استفاده گردید. به علاوه تمام جدایه های دارای IS۲۵۶ از نظر مقاومت آمینوگلیکوزیدی، فلوروکینولون ها، ماکرولیدها و گلیکوپپتیدها به روش دیسک دیفیوژن مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS آنالیز شد.
یافته های پژوهش: از ۹۱ جدایه تنها ۸ (۷۹/۸ درصد) دارای IS۲۵۶ بودند. نتایج با روش میکروتیتر پلیت نشان می دهد که توانایی اتصال در ۵۸ (۷۳/۶۳ درصد) فاقد اتصال، ۶ (۶/۶ درصد) ضعیف، ۱۴ (۳۸/۱۵ درصد) متوسط و ۱۳ (۲۹/۱۴درصد) تولیدکننده بیوفیلم قوی بودند. در جدایه های دارای IS۲۵۶، ۶ (۷۵ درصد) فاقد اتصال، ۱ (۵/۱۲ درصد) ضعیف و ۱ (۵/۱۲ درصد) تولیدکننده بیوفیلم متوسط بودند. جدایه های دارای IS۲۵۶، ۳ (۵/۳۷ درصد) به جنتامایسین، ۲ (۲۵ درصد) به آمیکاسین، ۲ (۲۵ درصد) به استرپتومایسین، ۱(۵/۱۲ درصد) به سیپروفلوکساسین، ۱ (۵/۱۲ درصد) به افلوکساسین و ۴ (۵۰ درصد) به اریترومایسین مقاوم بودند اما هیچ مقاومتی به وانکومایسین مشاهده نگردید.
بحث و نتیجه گیری: نتایج حاکی از این است که ارتباطی بین IS۲۵۶ و تشکیل بیوفیلم وجود ندارد. مقاومت چندانی در جدایه های دارای IS۲۵۶ به آمینوگلیکوزیدها مشاهده نگردید که کاملا با نقش شناخته شده IS۲۵۶ در ایجاد مقاومت آمینوگلیکوزیدی مغایرت دارد.
کلمات کلیدی: staphylococcus epidermidis, biofilm, IS۲۵۶, aminoglycoside, استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس, بیوفیلم, IS۲۵۶, آمینوگلیکوزید
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1322310/