CIVILICA We Respect the Science
(ناشر تخصصی کنفرانسهای کشور / شماره مجوز انتشارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: ۸۹۷۱)

تاثیر یک دوره تمرین ورزشی با شدت بالا بر بیان ژن سمافورین ۳A در عضله بازکننده طویل انگشتان پای موش های پیر C۵۷BL/۶

عنوان مقاله: تاثیر یک دوره تمرین ورزشی با شدت بالا بر بیان ژن سمافورین ۳A در عضله بازکننده طویل انگشتان پای موش های پیر C۵۷BL/۶
شناسه ملی مقاله: JR_SHIMU-25-1_009
منتشر شده در در سال 1396
مشخصات نویسندگان مقاله:

لیلا قدیری حرمتی - Dept of Exercise Physiology, Faculty of Physical Education and Sport Sciences, Shahid Bahonar University, Kerman, Iran
محسن امینایی - Dept of Exercise Physiology, Faculty of Physical Education and Sport Sciences, Shahid Bahonar University, Kerman, Iran
امیربهادر دخیلی - Dept. Physical Education, Faculty of Humanities Sciences, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran
مجید اسدی شکاری - Neuroscience Research Center, Neuropharmacology Research Institute, Kerman University of Medical Sciences, Kerman, Iran

خلاصه مقاله:
 مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین تناوبی شدید بر بیان ژن Sema۳a در عضله EDL موش­های پیر  C۵۷bl/۶می­باشد. مواد و روش­ها: بدین منظور، ۲۰ سر موش نر C۵۷bl/۶ پیر(۱۰=n) و بالغ(۱۰=n) در ۲ گروه تمرین و کنترل قرار گرفتند، که گروه­های تمرین بعد از یک هفته آشناسازی در برنامه ۴ هفته تمرین تناوبی شدید شرکت کردند و ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی قربانی شدند، سپس عضله EDL استخراج و بوسیله روش  Real-time Pcr بیان ژن Sema۳a اندازه گیری گردید. یافته­ های پژوهش: نتایج نشان داد که با افزایش سن بیان ژن Sema۳a  در عضله EDL افزایش یافته است (۰۰۱/۰=P)، ولی تمرین موجب کاهش بیان آن در هر دو گروه بالغ(۱۰۵/۰=P) و پیر(۰۲۵/۰=P) شد. هر چند که، در موش­های بالغ به لحاظ آماری معنی دار نبود. هم­چنین، یافته­ها نشان می­دهدکه پیری اثر معنی داری بر وزن نسبی عضلهEDL داشته است به طوریکه تفاوت معنی داری بین موش­های بالغ و پیر  در گروه کنترل(۰۳۲/۰=P) مشاهده شد. از سوی دیگر، هرچند که تمرین ورزشی وزن آن را مقداری افزایش داده است ولی این مقدار به لحاظ آماری در هر دوگروه­ بالغ (۱۱۷/۰=P) و پیر(۳۲۱/۰=P) معنی دار نبود. بحث و نتیجه گیری: افزایش سن همراه با افزایش در بیان ژن Sema۳a می­باشد که احتمالا می­تواند در تغییرات عصبی عضلانی در سالمندی نقش داشته باشد. تمرینات تناوبی شدید با فراخوانی تارهای نوع تند می­توانند بیان آن را تعدیل نموده و احتمالا از دست رفتن عصب و آتروفی عضلانی در پیری را کاهش ­دهند.

کلمات کلیدی:
Semaphorin ۳A, High intensity interval training, Neuromuscular junction and aging, سمافورین ۳A, تمرین تناوبی شدید, پیوندگاه عصبی عضلانی, پیری

صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1322430/