تاثیر یک دوره تمرین ورزشی با شدت بالا بر بیان ژن سمافورین ۳A در عضله بازکننده طویل انگشتان پای موش های پیر C۵۷BL/۶
عنوان مقاله: تاثیر یک دوره تمرین ورزشی با شدت بالا بر بیان ژن سمافورین ۳A در عضله بازکننده طویل انگشتان پای موش های پیر C۵۷BL/۶
شناسه ملی مقاله: JR_SHIMU-25-1_009
منتشر شده در در سال 1396
شناسه ملی مقاله: JR_SHIMU-25-1_009
منتشر شده در در سال 1396
مشخصات نویسندگان مقاله:
لیلا قدیری حرمتی - Dept of Exercise Physiology, Faculty of Physical Education and Sport Sciences, Shahid Bahonar University, Kerman, Iran
محسن امینایی - Dept of Exercise Physiology, Faculty of Physical Education and Sport Sciences, Shahid Bahonar University, Kerman, Iran
امیربهادر دخیلی - Dept. Physical Education, Faculty of Humanities Sciences, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran
مجید اسدی شکاری - Neuroscience Research Center, Neuropharmacology Research Institute, Kerman University of Medical Sciences, Kerman, Iran
خلاصه مقاله:
لیلا قدیری حرمتی - Dept of Exercise Physiology, Faculty of Physical Education and Sport Sciences, Shahid Bahonar University, Kerman, Iran
محسن امینایی - Dept of Exercise Physiology, Faculty of Physical Education and Sport Sciences, Shahid Bahonar University, Kerman, Iran
امیربهادر دخیلی - Dept. Physical Education, Faculty of Humanities Sciences, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran
مجید اسدی شکاری - Neuroscience Research Center, Neuropharmacology Research Institute, Kerman University of Medical Sciences, Kerman, Iran
مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین تناوبی شدید بر بیان ژن Sema۳a در عضله EDL موشهای پیر C۵۷bl/۶میباشد.
مواد و روشها: بدین منظور، ۲۰ سر موش نر C۵۷bl/۶ پیر(۱۰=n) و بالغ(۱۰=n) در ۲ گروه تمرین و کنترل قرار گرفتند، که گروههای تمرین بعد از یک هفته آشناسازی در برنامه ۴ هفته تمرین تناوبی شدید شرکت کردند و ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی قربانی شدند، سپس عضله EDL استخراج و بوسیله روش Real-time Pcr بیان ژن Sema۳a اندازه گیری گردید.
یافته های پژوهش: نتایج نشان داد که با افزایش سن بیان ژن Sema۳a در عضله EDL افزایش یافته است (۰۰۱/۰=P)، ولی تمرین موجب کاهش بیان آن در هر دو گروه بالغ(۱۰۵/۰=P) و پیر(۰۲۵/۰=P) شد. هر چند که، در موشهای بالغ به لحاظ آماری معنی دار نبود. همچنین، یافتهها نشان میدهدکه پیری اثر معنی داری بر وزن نسبی عضلهEDL داشته است به طوریکه تفاوت معنی داری بین موشهای بالغ و پیر در گروه کنترل(۰۳۲/۰=P) مشاهده شد. از سوی دیگر، هرچند که تمرین ورزشی وزن آن را مقداری افزایش داده است ولی این مقدار به لحاظ آماری در هر دوگروه بالغ (۱۱۷/۰=P) و پیر(۳۲۱/۰=P) معنی دار نبود.
بحث و نتیجه گیری: افزایش سن همراه با افزایش در بیان ژن Sema۳a میباشد که احتمالا میتواند در تغییرات عصبی عضلانی در سالمندی نقش داشته باشد. تمرینات تناوبی شدید با فراخوانی تارهای نوع تند میتوانند بیان آن را تعدیل نموده و احتمالا از دست رفتن عصب و آتروفی عضلانی در پیری را کاهش دهند.
کلمات کلیدی: Semaphorin ۳A, High intensity interval training, Neuromuscular junction and aging, سمافورین ۳A, تمرین تناوبی شدید, پیوندگاه عصبی عضلانی, پیری
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1322430/