بررسی آزمایشگاهی آبشستگی بستر در حضور تک آبشکن چوگانی نفوذپذیر و نفوذناپذیر

امروزه با پیشرفت علم مهندسی رودخانه، راهکارهای متنوعی برای حفاظت از دیواره های رودخانه ها و سواحل ارائه شده است. ازجمله این روشهامی توان به استفاده از آبشکن های نفوذپذیر و نفوذناپذیر اشاره کرد. سازه آبشکن بر اساس امکان عبور جریان از بدنه به دو دسته آبشکن نفوذپذیر (باز) ونفوذناپذیر (بسته) تقسیم می شوند، ولی ساختار و کارکرد هیدرولیکی این دو کاملا متفاوت است. با ساخت آبشکن شرایط جدیدی در رودخانه ایجادمی شود که منجر به آبشستگی اطراف آبشکن ها می گردد. اگر از میزان آبشستگی و الگوی اطراف آبشکن ها اطلاع حاصل شود، می توان طراحی آبشکنرا با دقت بیشتری انجام داد؛ بنابراین در این تحقیق به بررسی آزمایشگاهی توپوگرافی بستر اطراف تک آبشکن های نفوذپذیر و نفوذناپذیر چوگانیبه صورت غیرمستغرق پرداخته می شود. آزمایش ها در شرایط آب زلال و با آبشکن های چوگانی با درصد نفوذپذیری ۰ % (بسته)، ۳۰ ،% ۴۰ % و ۵۰ % دروم فلومی به طول ۵ / ۱۰ متر، عرض و ارتفاع ۵ / ۰ متر انجام گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد با افزایش نفوذپذیری آبشکن چوگانی از ۰% (بسته) تا ۵۰ %، ابعاد چاله آبشستگی به میزان قابل توجهی کاهش پیدا کرد که نتایج آنها به صورت شکل، نمودار و جداولی آورده شده است.

Keywords:

آبشکن چوگانی , آبشکن نفوذپذیر , آبشکن نفوذناپذیر , آبشستگی