انتخاب راهبردهای توسعه کم تخریب در زیرحوضه های شهری به روش تحلیل چند معیاره تاپسیس

شهرنشینی، چرخه هیدرولوژی را با افزایش سطوح غیرقابل نفوذ، فشرده سازی سطوح نفوذپذیر، جایگزینی گیاهان طبیعی با گیاهان زینتی و آبیاری آنها،برداشت آب برای مصارف شهری و تخلیه فاضلاب های خانگی و پساب صنعتی، دگرگون کرده است.در این پژوهش مدیریت سیلاب شهری از طریقانتخاب روش های توسعه کم تخریب زیست حوضچه ها ، ترانشه های نفوذ، بشکه های باران، سنگ فرش نفوذپذیر و بام سبز با رویکرد مبتنی بر تحلیلچند معیاره و با کاربرد شاخص عملکردی اعتمادپذیری، معرفی و در بخش کوچکی از شهر مشهد اجرا شد. برای این منظور ۲۱ سناریوی مختلف برایشناسایی بهترین ترکیب راهبردهای توسعه کم تخریب تدوین و در زیرحوضه های مورد مطالعه به کار برده شد. برای شبیه سازی عملکرد هیدرولیکی -هیدرولوژیکی هر سناریو از نرم افزار SWMM بهره گیری شد. در هر یک از زیرحوضه ها رتبه بندی سناریوها با تحلیل چند معیاره به روش TOPSIS و بر مبنای چهار ویژگی، هزینه اجرا، حجم سیل گیری، تداوم سیل گیری و اعتمادپذیری (که بر مبنای حجم و مدت سیل گیری تعریف شده بود) بدست آمد.مقایسه نتایج نشان داد استفاده از تحلیل چند معیاره و به کارگیری اعتمادپذیری در رتبه بندی سناریوها برای انتخاب راهبردهای توسعه کم تخریب مفید بودهو راه حل مناسبی برای مدیریت سیلاب شهری است. همچنین بررسی ها نشان داد راهبرد ترانشه های نفوذ ، با توجه به این که در بین ۵ سناریوی برتر برایزیرحوضه ها، در ترکیب ۸۴ % سناریوها حضور داشت، دارای عملکرد بهتری بود.

Keywords:

مدل مدیریت سیلاب , اعتماد پذیری , هزینه چرخه زندگی , سیلاب شهری