بررسی آزمایشگاهی اثر جریان ورودی و عمق پایاب بر آبشستگی پایین دست سر ریز کلید پیانویی نوع A

یکی از عمده ترین عوامل آسیب سازه های هیدرولیکی، وقوع پدیده آبشستگی موضعی است. با توجه به اینکه طراحی ایمن و اقتصادی سازه هایهیدرولیکی که در مسیر جریان قرار دارند مستلزم تخمین مناسبی از حداکثر عمق آبشستگی است، لذا مطالعه و بررسی آبشستگی موضعی الزامی بهنظر می رسد. در این تحقیق، آبشستگی پایین دست سرریز کلیدپیانویی ذوزنقه ای در شرایط جریان آزاد مورد توجه بوده است. بدین منظور مدلآزمایشگاهی از این نوع سرریز ساخته و در یک فلوم آزمایشگاهی به طو ل ۱۰، عرض ۷۵ / ۰ و ارتفاع ۸ / ۰ متر و در شرایط هیدرولیکی مختلف با تغییر دبی و عمق پایاب مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که با گذشت زمان، ابعاد پروفیل آبشستگی و ارتفاع پشته رسوبی پایین دست حفرهآبشستگی افزایش می یابد. نرخ روند افزایشی این پارامترها با گذشت زمان، کاهشی است. طوری که عمده تغییرات در ۲۰ درصد زمان اولیه آزمایشرخ میدهد. در ابتدا گسترش عمقی حفره آبشستگی و پس از گذشت حدود ۳۰ درصد از زمان آزمایش، گسترش طولی حفره آبشستگی مشاهدهشد. افزایش ۵ / ۶۲ و ۱۲۵ درصدی عمق پایاب، به ترتیب کاهش ۵ / ۳۰ و ۳۲ / ۴۷ درصدی عمق آبشستگی را نشان داد. با افزایش ۳ / ۳۳ درصدی دبی در عمق های پایاب ۸ ، ۱۳ و ۱۸ سانتیمتر، عمق آبشستگی به ترتیب به میزان ۸۶ / ۳۰ ، ۶۶ / ۵۲ و ۷ / ۶۱ درصد افزایش می یابد.

Keywords:

سرریز کلیدپیانویی , آبشستگی , عمق پایاب , جریان آزاد