اثربخشی آموزش تاب آوری بر کاهش استرس والدگری مادران دارای فرزند مبتلا به اختلال اوتیسم

مقدمه: هدف این پژوهش بررسی اثربخشی تاب آوری بر کاهش تنش والدگری مادران دارای فرزند مبتلا به اختلال اوتیسم بود مواد و روش ها: روش این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی، با طرح پیش آزمون- پس آزمون با دو گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری پژوهش مادران دارای فرزند مبتلا به اختلال اوتیسم مراجعه کننده به خانه های سلامت منطقه ۵ شهرداری شهر تهران بود. نمونه مورد مطالعه شامل ۲۶ مادر بود که به طور در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی، در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. گروه آزمایش تحت ۱۲ جلسه هفتگی آموزش تاب آوری قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون ارزیابی اوتیسم و شاخص تنش والدینی جمع آوری شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل کوواریانس یک متغیری و چند متغیری استفاده شد.  یافته های پژوهش: آموزش تاب آوری به طور معناداری بر تنش والدگری مادران دارای کودکان اوتیستیک موثر بوده و مادران در گروه آزمایشی کاهش معناداری(P<۰.۰۵) را در تنش والدگری نشان دادند. بحث و نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش اثربخشی آموزش تاب آوری بر کاهش استرس والدگری مبتلا به اختلال اوتیسم مورد تایید قرار گرفت؛ بنا بر این می توان نتیجه گرفت که آموزش تاب آوری یک روش موثر است که می تواند استرس والدگری مادران دارای کودک مبتلا به اوتسیم را کاهش دهد.

Keywords:

Resilience training , Autistic childrens mothers , Parental stress , آموزش تاب آوری , مادران دارای فرزند مبتلا به اختلال اوتیسم , تنش والدگری