تاثیر یک جلسه فعالیت هوازی طولانی مدت با شدت های مختلف بر سطوح پلاسمایی واسپین و کمرین در موش های ماده نژاد اسپراگوداولی

مقدمه: هورمون های واسپین و کمرین، جدیدترین هورمون های مترشح از بافت چربی می باشند که عملکردهای مختلف بیولوژیکی به خصوص تنظیم بافت چربی بر عهده دارند. هدف از تحقیق حاضر، تاثیر یک جلسه فعالیت هوازی طولانی مدت با شدت های مختلف بر سطوح پلاسمایی واسپین و کمرین در موش ­های ماده نژاد اسپراگوداولی بود. مواد و روش ها: ۶۰ سر موش ماده ۲ ماهه از نژاد اسپراگوداولی با میانگین وزنی ۲۱۰ گرم خریداری و جهت اندازه گیری پیش آزمون متغیرهای وابسته(واسپین و کمرین)، از ۱۵ سر موش خون گیری به عمل آمد سپس ۴۵ سر موش های باقی مانده به ۳ گروه(تعداد هر گروه تمرینی ۱۵ سر، گروه اول با سرعت ۱۲ متر بر دقیقه، گروه دوم با سرعت ۱۴ متر بر دقیقه و گروه سوم با سرعت ۱۶ متر بر دقیقه) تقسیم شدند و بر روی تردمیل مخصوص موش ها در یک جلسه به مدت ۴۵ دقیقه دویدند. یافته های تحقیق در ۳ مرحله(بین ۳ گروه تمرینی، از نظر زمان(پیش آزمون-پس آزمون)، از نظر تعامل(گروه× زمان) از طریق روش آماری تحلیل واریانس عاملی مورد تحلیل و بررسی قرار گرفتند. یافته های پژوهش: نتایج نشان دادند که تفاوت معناداری بین سطوح پلاسمایی واسپین سه گروه وجود دارد(P=۰.۰۵) اما در سطوح کمرین تفاوت معناداری مشاهده نشد(P=۰.۵۳). از طرفی تفاوت معناداری بین پیش آزمون-پس آزمون سطوح پلاسمایی واسپین و همین طور کمرین مشاهده شد(P=۰.۰۰۰۱). همین طور تفاوت معناداری بین واسپین گروه های تعامل مشاهده شد(P=۰.۰۵) اما در بین گروه های کمرین معنادار نبود(P=۰.۵۳). بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد با توجه به نتایج تحقیق حاضر می توان گفت پاسخ آدیپوکین ها به فعالیت های ورزشی(تک جلسه ای) یکسان نیست و ترشح هر کدام در یک آستانه خاص(شدت و مدت) از فعالیت ورزشی رخ می دهد.

Keywords:

Aerobic exercise , Chemerin , Vaspin , آدیپوکین , تمرین هوازی با شدت های مختلف , کمرین , واسپین