ارتباط بین دریافت ریبوفلاوین و بروز علائم میگرن: مروری بر متون موجود بین سال های ۱۹۹۴ تا ۲۰۱۴۲۰۱۴
Publish Year: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 327
This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SHIMU-23-2_013
تاریخ نمایه سازی: 7 آذر 1400
Abstract:
مقدمه: میگرن یک بیماری مزمن است که سالانه ۶ درصد از مردان و ۱۸ درصد از زنان را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. این بیماری یک اختلال معمول در دوران کودکی و بزرگسالی می باشد. مطالعات نشان داده اند که دریافت ریبوفلاوین می تواند در کاهش علائم میگرن نقش مهمی داشته باشد. لذا، هدف مطالعه حاضر مروری بر پژوهش های انجام گرفته در زمینه ارتباط بین دریافت ریبوفلاوین و بروز علائم میگرن می باشد.
مواد و روش ها: این مطالعه مروری با جستجو در پایگاه های اطلاعاتی PubMed،Scopus ،Science Direct و Web of Science و با استفاده از کلید واژه های:"migraine"، "headache"، "riboflavin" و "vitamin B۲" صورت گرفت. در این مقاله مطالعات کارآزمایی بالینی، مقطعی، آینده نگر و گذشته نگر انتشار یافته بین سال های ۱۹۹۴ تا ۲۰۱۴ مورد بررسی قرار گرفتند. مطالعاتی که میگرن را با معیارهای IHS تشخیص داده و بر روی انسان انجام شده بودند وارد مطالعه شده و مقالاتی که به زبان غیر انگلیسی بودند و مطالعاتی که هدف اصلی آن ها سردرد بود از مطالعه خارج شدند.
یافته های پژوهش: از مجموع ۷۶ مقاله یافت شده، تجزیه و تحلیل نهایی بر روی ۷ مقاله صورت گرفت. مطالعات بررسی شده بر روی بزرگسالان نشان دادند که مکمل ریبوفلاوین در دوزهای بالا(۴۰۰ میلی گرم) علاوه بر بهبود علائم، می تواند یک نقش پروفیلاکتیک یا پیشگیری کننده در پیشرفت حملات میگرنی نیز داشته باشد. مطالعات انجام شده در کودکان نشان داد که مصرف ۴۰۰ میلی گرم ریبوفلاوین باعث بهبود علائم میگرن می گردد، اما دریافت دوزهای پایین تر آن مثل ۲۰۰ میلی گرم و ۵۰ میلی گرم، هیچ تاثیر معنی داری در علائم میگرن نداشت.
بحث و نتیجه گیری: ریبوفلاوین در دوزهای بالا(۴۰۰ میلی گرم) احتمالا باعث کاهش علائم میگرن در بزرگسالان و کودکان می شود. اما به علت مطالعات اندکی که در این زمینه صورت گرفت، انجام مطالعات بیشتر توصیه می شود. .
Keywords:
Authors
امید صادقی
Isfahan University of Medical Sciences
غلامرضا عسکری
Isfahan University of Medical Sciences,
مرتضی نصیری
Jundishapur University of Medical Sciences
زهرا مقصودی
Isfahan University of Medical Sciences,
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :