اثربخشی بازی درمانی بر کاهش علائم اختلال بیش فعالی/کمبود توجه(ADHD) و بهبود عملکرد تحصیلی کودکان

مقدمه: بازی یک روش برای درمان مسائل کودکان است زیرا آن ها اغلب در بیان شفاهی احساسات با مشکل رو به رو هستند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بازی درمانی بر کاهش علائم اختلال بیش فعالی/کمبود توجه و بهبود عملکرد تحصیلی کودکان بود. مواد و روش ها: روش پژوهش، آزمایش گروهی کنترل شده تصادفی است. به همین منظور تعداد ۴۵ نفر از کودکان مبتلا به ADHD دختر و پسر سنین بین ۱۲-۷ مراجعه کننده به کلینیک امام حسین یزد در سال ۹۲ به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه آزمایش، کنترل و پلاسیبو(برای هر گروه تعداد مساوی ۱۵ نفر) قرار گرفتند. گردآوری اطلاعات در دو مرحله اندازه گیری پیش آزمون و پس آزمون صورت گرفت. به منظور تشخیص میزان شدت علائم ADHD از مقیاس درجه بندی کانرز در دو فرم معلم و والدین استفاده گردید و برای سنجش عملکرد تحصیلی کودکان از نمرات درسی آن ها استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک راهه انجام گردید. یافته های پژوهش: نتایج نشان دادند که بازی درمانی بر کاهش علائم بیش فعالی کودکان و افزایش عملکرد تحصیلی کودکان در دروس قرآن، دینی، ریاضیات و تربیت بدنی تاثیر مثبت داشته، ولی در عملکرد تحصیلی کودکان در دروس فارسی، علوم، انضباط و عملکرد کلی تاثیر چندانی نداشته است.بحث و نتیجه گیری: بازی درمانی را می توان به عنوان یک روش اثربخش در کنار سایر روش های درمانی بر کاهش نشانه های اختلال بیش فعالی/کمبود توجه کودکان و بهبود عملکرد تحصیلی آن ها به کار برد.

Keywords:

Play therapy , academic perf-ormance , children , Attention Deficit-Hyperactivity Disorder , بازی درمانی , عملکرد تحصیلی , کودکان , اختلال بیش فعالی/کمبود توجه