میر اسماعیل موسوی
امیر پیمانی
راضیه موسوی

چکیده: زمینه: معمولا اگزاسیلین در درمان عفونت های بالینی ناشی از استافیلوکک های مقاوم به بتا لاکتاماز تجویز می شود. آزمایش معمولی تعیین حساسیت به اگزاسیلین،و شناسایی ژن mecA نا کارامد بوده در نتیجه درمان عفونت بیماران با شکست مواجه می شود. هدف:این مطالعه ضمن بررسی الگوی مقاومت دارویی از استافیلوکوکوس های جمع آوری شده از لارنگوسکوپ به بررسی فاکتورهای ملکولی کد کننده مقاومت به اگزاسیلین می پردازد. مواد و روش ها: تعداد ۲۸ نمونه استافیلوکوکوس جمع اوری شده از لارنگوسکپ الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی نسبت به آنتی بیوتیکهای پیش بینی شده با روش آگار دیسک دیفیوژن (Disk agar diffusion=DAD) انجام شد. آن دسته از نمونه های استافیلوککی که به روش دیسک آگار مقاوم به اگزاسیلین بودند، به روش رقت در آگار( Screen Agar dilution) در محیط مولر هینتون اگار دارای ۴% نمک طعام و ۶ میکرو گرم در میلی لیتر اگزاسیلین بررسی شدند. بعد از استخراج DNA تمامی نمونه های مقاوم به اگزاسیلین ،واکنشPCR انجام گرفت. محصولات مثبت PCR برای تایید از نظر حضور ژن جهت تعیین توالی ارسال شدند. یافته ها: جمعا۵ایزوله(۱۷.۸۶%)ازاستافیلوکوکوس های کواگولاز منفی، مقاوم به اگزاسیلین بودند. ۲ایزوله(۱۴/۷%) ژن MecA،مشخص شد. بحث: در این مطالعه آلودگی دسته لارنگوسکپ با ارگانیسم های مقاوم نشان داد. مهمترین یافته در این مطالعه حضور ژن های کد کننده مقاومت به اگزاسیلین ، در نمونه های گرفته شده از لارنگوسکپ می باشد. قبل ازاستفاده از این وسیله لازم است به رفع آلودگی و ضد عفونی ان توجه کافی به عمل اید.

Laryngoscope, staphylococci, D-test, لارنگوسکپ, استافیلوکوکوس واگزاسیلین.