عوامل تعیین کننده خودکشی موفق: یک مطالعه مقطعی

سابقه و هدف: خودکشی به عنوان یک معضل بزرگ بهداشت عمومی در کلیه جوامع مطرح است. خودکشی ریشه در مسائل پیچیده رفتاری، بیولوژیک، اجتماعی و روانشناختی داشته و اطلاعات موجود در این زمینه به خصوص در شهرستان ‎ها محدود است. لذا، این پژوهش با هدف تعیین عوامل مرتبط با خودکشی موفق در شهرستان تویسرکان انجام گرفت. روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد که در آن ۲۶۵ مورد اقدام به خودکشی مورد بررسی قرار گرفت. به منظور تعیین ارتباط بین متغیرها با خودکشی موفق از آزمون کا- اسکوئر استفاده شد. از مدل رگرسیون لجستیک برای بررسی اثر هم زمان متغیرها بر خودکشی موفق استفاده شد. سطح معنی داری آزمون های آماری ۰۵/۰ در نظر گرفته شد و داده‎ها با استفاده از نرم افزار Stata نگارش ۱۱، تجزیه و تحلیل شد. نتایج: از مجموع ۲۶۵ مورد اقدام به خودکشی ۶/۵۹% مرد، ۵/۶۴% سن کمتر از ۲۵ سال و ۳/۵۱% موارد ساکن مناطق شهری بودند. ۷۸% آنها از طریق مصرف دارو اقدام به خودکشی نموده بودند. ۴/۹% موارد منجر به مرگ شده بود. رابطه بین خودکشی موفق با متغیرهای منطقه سکونت، فصل سال، وسیله اقدام به خودکشی و جنس از نظر آماری معنی دار بود. شانس خودکشی موفق در مصرف کنندگان مواد مخدر نسبت به مصرف کنندگان دارو ۸/۳۳ برابر بیشتر بود. نتیجه گیری: براساس یافته‎ها، بیشترین میزان اقدام به خودکشی در مردان، افراد زیر ۲۵ سال، ساکنین مناطق شهری و مجردین به وقوع پیوسته و متداول‎ترین روش در اقدام به خودکشی مصرف دارو بوده است. لذا توجه ویژه به این گروه‎ها افراد حائز اهمیت است.

Keywords:

Keywords: committing suicide , suicide , complete suicide , واژگان کلیدی: اقدام به خودکشی , خودکشی , خودکشی موفق