تبحر حرکتی در کودکان مبتلا به اختلال بیش فعال/ کم توجه

هدف از این تحقیق بررسی تبحر حرکتی در کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی کم توجهی بود. این مطالعه از نوع توصیفی، مقایسه و غیر مداخله ای است که جامعه آماری آن را کلیه دانش آموزان پسر شهرستان مریوان با میانگین سنی ۲/۹ تشکیل می دهد. نمونه آماری شامل ۲۰ کودک با اختلال اختلال بیش فعالی کم توجهی و ۲۰ کودک همسن و همجنس بدون اختلال بودند. کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی کم توجهی بوسیله پرسشنامه والدین و معلم کانرز که روایی و پایایی این پرسشنامه در ایران با روش آلفای کرونباخ ۸۱% و با تائید متخصصان روانپزشیکی مناسب ارزیابی شده است، در تحقیق حاضر از نسخه ۴۸ ماده ای که پنج عامل؛ مشکلات سلوک، مشکلات یادگیری، روان تنی، تکانشگری، بیش فعالی و اضطراب را شناسایی می کند، استفاده شد. نشانه ها در یک مقیاس ۴ گزینه ای ۳-۰ (صفر = هرگز، ۱= فقط کمی، ۲= کمی زیاد، ۳= خیلی زیاد) درجه بندی می شوند. شناسایی و پس از آن هر دو گروه از طریق فرم بلند آزمون تبحر حرکتی بروینینکس – ازرتسکی با همدیگر مقایسه شدند. برای مقایسه داده ها در گروهها از آزمون T مستقل و با استفاده از نرم افزار SPSS ۱۳ تجزیه و تحلیل گردید.( ۰۵/۰ > Ρ). نتایج نشان داد که پسران عادی در مهارتهای درشت و در مهارتهای ظریف و همچنین تبحر حرکتی بهتر از کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی کم توجهی یودند.