علی لوئی منفرد
سجاد مامی - دانشکده دامپزشکی، دانشگاه ایلام
امیر پرویز سلاطی - گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی دریا، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر

مقدمه و هدف: مرفین یک داروی مخدر ضددرد قوی و یک ماده ی فعال در تریاک است. هم چنین یک آندوکرین طبیعی در انسان ها و حیوانات می باشد. این دارو برای درمان دردهای خفیف تا شدید استفاده می شود. مطالعه به منظور بررسی اثرات هیستوپاتولوژیک بر روی بافت کبد و کلیه انجام شد. مواد و روش ها: تعداد۶۰ خرگوش نر و ماده(۳۰ نر و ۳۰ ماده) با وزن ۳۰۰-۲۵۰ گرم به صورت تصادفی به دو گروه کنترل شده و معتاد تقسیم شدند. گروه معتاد به میزان mg/case/day ۲۵ تریاک به صورت گاواژ دریافت کردند. این میزان در طول یک دوره ی یک هفته ای به تدریج به mg/case/day ۱۰۰ رسید و به مدت ۵۳ روز این غلظت مواد حفظ گردید. در پایان دوره خرگوش ها آسان کشی شده، بافت های کلیه و کبد آنها خارج شد. نمونه ها در فرمالین فیکس و پس از روش های بافت شناسی معمول لام های تهیه شده به روش H;E رنگ آمیزی و مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: نتایج حاضر نشان داد که در مقاطع بافتی مربوط به خرگوش های تیمار شده با تریاک، نسبت به گروه شاهد تغیراتی همچون اتساع دهانه داخلی لوله های جمع کننده ادرار، اتساع بافت بینابینی کلی همراه با پرخونی شدید ، هیپرتروفی و هیپرپلازی جسمک کلیوی و دژنراسیون توبولهای ادراری دیده شد . همچنین پرخونی ورید مرکز لوبولی ،ارتشاح سلولهای لوکوسیتی،تجمع قطرات چربی(fatty change)،نکروز هپاتوسیتی ،اتساع سینوزوئیدهای کبدی مشاهده گردید. نتیجه گیری: مصرف مرفین می تواند اختلالات ساختاری در بافت کبد و کلیه ایجاد نماید. با توجه به نتایج به دست آمده تغییرات بافتی و به دنبال آن اختلال در عملکرد کبد و کلیه در افراد معتاد را باید مورد توجه قرار داد.

opium, rabbit, histology, liver, تریاک ، خرگوش، بافت شناسی، کبد، کلیه