تاثیر درمان های نئو اجوان در مورتالیته و عوارض کوتاه مدت بیماران سرطان مری تحت جراحی به روش ترانس هیاتال در بیمارستان امام رضا (ع) مشهد

مقدمه: اگر چه جراحی هم چنان درمان استاندارد سرطان مری قابل رزکشن محسوب می شود، طی سال ها تلاش بر این بوده که با استفاده از روش های کمکی(Adjuant) به اطاله عمراین بیماران کمک نمائیم. درمان های نئو اجوان قطعا باعث سهولت رزکشن تومور و احتمالا افزایش عمر به میزان سه سال خواهد شد. با توجه به نکات مذکور، برآن شدیم که تاثیراین درمان ترکیبی در ایجاد عوارض کوتاه مدت و فوت بیمارستانی را مورد بررسی قرار دادیم. مواد و روش ها : ۱۱۴ بیمار مبتلا به سرطان مری را که در یک دوره ۲ ساله به روش ترانس هیاتال تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند مورد بررسی قرار دادیم. تصمیم گیری در مورد انتخاب یا عدم انتخاب درمان های نئواجوان در تومور کلینیک به صورت مشترک و به کمک کلینیکال انکولوژیست بر مبنای محل و نوع آسیب شناسی و ابعاد رادیولوژیک تومور و شرایط عموی بیمار اتخاذ شد. یافته های پژوهش: در مجموع ۱۳ مورد عارضه و ۸ مورد فوت بیمارستانی مشاهده شد. در حالی که مرگ و میر در گروهی که درمان نئو اجوان نداشتند حتی شایع تر بود، اختلاف معنی داری بین دو گروه وجود نداشت. بحث و نتیجه گیری: درمان های نئو اجوان موجب افزایش مرگ و میر مبتلایان به سرطان مری تحت عمل جراحی ترانس هیاتال نمی شود. لزوم یک مطالعه کنترل شده با تعداد بیشتر و همگون کردن گروه شاهد و کنترل جهت اظهار نظر قطعی امری انکارپذیر است.

Keywords:

neoadjuant , transhiatal , carcinoma , esophagus