مقایسه دو روش ارزشیابی معمول و ۳۶۰ درجه در سنجش مهارت های بالینی دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اردبیل در سال تحصیلی ۱۳۹۷-۱۳۹۶

زمینه و هدف ارزشیابی های مستمر بالینی و مداخلات لازم بر اساس نتایج آن ها، تاثیر انکارناپذیری در بهبود روند آموزش در همه سطوح دارند. با توجه به چنین اثراتی، به ویژه در پرستاری بر آن شدیم مطالعه ای با هدف تاثیر روش ارزشیابی ۳۶۰ درجه در سنجش مهارت های بالینی دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اردبیل انجام دهیم. روش بررسی این مطالعه از نوع مداخله ای بود که در آن همه دانشجویان کارشناسی پرستاری ورودی ۱۳۹۳ (۴۸ نفر) دانشگاه علوم پزشکی اردبیل، در بخش سوختگی بیمارستان فاطمی اردبیل شرکت داشتند. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه پژوهشگرساز سه قسمتی ارزیابی مهارت های بالینی بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نسخه ۱۷ نرم افزار SPSS و آزمون های آمار توصیفی و استنباطی نظیر آزمون های Independent t و Paired t استفاده شد. یافته ها میانگین سنی واحدهای پژوهش شده ۰ /۵۶± ۲۳/۶۱ سال بود و حداقل و حداکثر به ترتیب ۲۰ و ۲۸ سال بود. از نظر جنسی ۲۷ دختر (۵۶/۳ درصد) و ۲۱ پسر (۴۴/۷ درصد) بودند. از نظر تحصیلی همه دانشجویان، ترم هفت مقطع کارشناسی بودند. میانگین و انحراف معیار نمره کل ارزشیابی معمول و ۳۶۰ درجه بر مبنای نمره ۲۰ به ترتیب ۰/۸۸± ۱۵/۸ و ۰/۶۱± ۱۷/۶۶ به دست آمد. نتایج حاصل از آزمون تی زوج در مقایسه میانگین دو روش در یک گروه نیز اختلاف آماری معنی داری را بین دو روش نشان داد (۰/۰۵> P). نتیجه گیری با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه می توان اذعان داشت که استفاده از روش ارزشیابی ۳۶۰ درجه با توجه به ویژگی ها ی بالقوه آن می تواند باعث درگیرشدن همزمان مربیان و پرستاران شود. همچنین این روش می تواند نقش موثری درکاهش خطاهای هاله ای، سنجش و ارزشیابی سلیقه ای دانشجویان از سوی استادان و مربیان و ارائه نمرات واقعی تر به دانشجویان در محیط های بالینی و انعکاس نقاط ضعف و قوت به دانشجو داشته باشد.

Keywords:

Clinical education , ۳۶۰-Degree feedback , Nursing , آموزش بالینی , ارزشیابی ۳۶۰ , پرستاری , مهارت های بالینی