علی انیسیان - دانشگاه آزاد اسلامی واحد ابهر، گروه دامپزشکی، ابهر، ایران

فرمالین یکی از اصلی ترین مواد، برای فیکساسیون یا پایدار کردن بافت می باشد که اثرات زیان بار آن برای سلامتی شناخته شده است و ضروری است تا با یک ماده فیکساتیو دیگر جایگزین شود. هدف این مطالعه مقایسه توانایی پایدارسازی فیکساتیو جانشین شونده فرمالین با فرمالین، در جلوگیری از تغییرات پس از مرگ وابسته به زمان در بافت بیضه می باشد. برای این منظور، یک نوع ماده فیکساتیو که به عنوان جایگزین شونده فرمالین معرفی شده با فرمالین ۱۰ درصد بافر شده مقایسه شدند. نمونه-برداری از بافت بیضه موش در زمان های صفر، ۱۲، ۲۴ ،۳۶ و ۴۸ ساعت پس از مرگ انجام گرفت که پس از توزین نمونه در ظروف حاوی فیکساتیو های مذکور قرار داده شدند و پس از ۴۸ ساعت مورد پاساژ، قالب گیری، برش گیری و رنگ آمیزی قرار گرفتند. وزن بیضه ها با گذشت زمان کاهش یافته و از نظر مورفولوژیک ساختمان آنها سازمان خود را از دست داد. با این حال، هر دو نوع فیکساتیو توانستند تا حدی از اتولیز بافت جلوگیری نمایند. در این مطالعه هر دو فیکساتیو با تفاوت بسیار کمی، تاثیر معنی داری بر حفظ ساختار بافت داشته اند. این مطالعه نشان داد مواد جایگزین فرمالین به آسانی می توانند بجای فرمالین مورد استفاده واقع شوند. اگرچه، فیکساتیوهای غیرفرمالینی گران تر از فرمالین هستند، ولی با در نظر گرفتن سمیت کمتر احتمالی این مواد برای بدن، این تفاوت قیمت قابل توجیه می باشد.

فرمالین, بیضه, فیکساتیو, اتولیز, بافت