اثر آلومینیوم بررشد سلولهای آستروسیت جنین انسان در محیط کشت

چکیده مقدمه: آلومینیوم به لحاظ فراوانی سومین عنصر کره زمین است. این عنصر در بعضی بیماریهای دژنره شدن سیستم عصبی مانند آلزایمر نقش دارد.در مطالعه حاضر ما اثر آلومینیوم بر سلولهای آستروسیت جنین انسان را بررسی کردیم. مواد و روش ها:در این مطالعه تجربی اثرات مجاورت باغلظتهای مختلف آلومینیوم به مدت۳، ۹ و۱۲ روز بر رشد آستروسیتها با روش سنجش MTT بررسی شد. سپس اثر آلومینیوم بر بیان ژنهای درگیر در خودکشی سلولی با روش ایمنو سیتوشیمی (ICC) ارزیابی گردید. نتایج توسط نرم افزار آماریStata مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش: نتایج نشان داد که آلومینیوم با غلظت یک و یک و نیم میلی مولار در مدت ۳ روز سبب کاهش رشد سلولهای آستروسیت شد)به ترتیب۰۱/>P و ۰۳/>(P، اما در غلظتهای کمتر (۱۰۰ و۵۰۰ میکرومولار) برای ایجاد سمیت ، به زمان مجاورت بیشتری نیاز بود. (۹ روز برای غلظت ۵۰۰ و۱۲ روز برای غلظت ۱۰۰ میکرومولار) (۰۰۰/۰=P). آلومینیوم بیان ژنهای درگیر در خودکشی سلولی را تغییر نداد. بحث و نتیجه گیری: آلومینیوم در مجاورت طولانی مدت حتی در غلظتهای کم نیز برای سلولهای آستروسیت جنین انسان سمی است ولی به نظرمی رسد بیان ژنهای درگیر در خودکشی سلولی را تغییر نمی دهد.

Keywords:

aluminum , astrocyte , human embryo , cytotoxicity , آلومینیوم , سمیت سلولی , آستروسیت , جنین انسان