بررسی شدت زخم و ارتباط آن با عوامل مستعد کننده در بیماران زخم پای دیابتی

زمینه و هدف: زخم پای دیابتی شایع ترین علت بستری در بیماران دیابتی است و درمان آن پرهزینه است. در کشورهای توسعه یافته بیش از ۵% از بیماران دیابتی دچار زخم پا شده و اگر به سرعت و به طور مناسب درمان نشوند، منجر به عفونت خون و گانگرن و گاهی منجر به قطع عضو می گردد. هدف از این مطالعه تعیین شدت زخم و ارتباط آن با عوامل مستعد کننده زخم بیماران پای دیابتی است. روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه توصیفی همبستگی هست؛ که به روش نمونه گیری آسان از بیماران زخم پای دیابتی مراجعه کننده به مراکز دولتی و غیردولتی زخم شهر اصفهان انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بود که بخش اول در مورد مشخصات دموگرافیک، بخش دوم پرسشنامه شدت زخم بر اساس معیار واگنر و بخش سوم عوامل مستعد کننده زخم است که توسط خود بیماران و مشاهده زخم و ارزیابی توسط بیمار تکمیل گردید. سپس با نرم افزار SPSS و آمار توصیفی و آزمون های آماری ضریب همبستگی اسپیرمن، من ویتنی و کورسکال والیس تجزیه وتحلیل شد. یافته ها: در بیشتر بیماران زخم پای دیابتی (۷۵%) شدت زخم آن ها بر اساس معیار واگنر درجه ۲ بود. ارتباط آماری معنی داری بین شدت زخم با عواملی مانند شاخص توده بدنی (۰۴۱/۰=P)، سیگار (۰۴۴/۰=P)، قند خون ناشتا (۰۲۶/۰=P)، قند خون ۲ ساعت بعد از غذا (۰۱۶/۰=P) و عمق زخم (۰۴۱/۰=P) وجود دارد. نتیجه گیری: یافته ها نشان داد شدت زخم پای دیابتی در بیماران تحت مطالعه در حد متوسط بوده و میزان قند خون ناشتا، ۲ ساعت بعد از ناشتا، سیگار و عمق زخم از عوامل مستعد کننده زخم بودند، لذا توصیه می گردد این عوامل در بیماران شناسایی و کنترل شده تا از آمپوتاسیون و عوارض احتمالی پیشگیری گردد.

Keywords:

Diabet , Wound severity , Diabetic foot , Predisposing factors , شدت زخم , پای دیابتی , عوامل مستعدکننده