افزایش بازدهی سیستم های پلاسمای غیر گرمایی در کاهش Nox خروجی از اگزوز

ترکیبات Nox موجود در گازهای خروجی اگزوز، از آلاینده های خطرناک زیست محیطی هستند که یکی از بهترین روشهای کاهش آنها استفاده از تکنولوژی پلاسمای غیر گرمایی – کاتالیست (NTPC) می باشد. در این بررسی کاهش NOx در راکتورهای پلاسمای غیر گرمایی – کاتالیست و کاتالیست فعال (ATNC) NOx انجام شده که بازدهی هر یک از آنها بستگی زیادی به شرایط علمیاتی دارد. بررسی عوامل موثر در بازده هر یک از این سیستم ها در تبدیل NOx و مقایسه عملکرد آنها نشان دادند که ماکزیمم درصد کاهش NOx تحت شرایط انرژی ورودی بالا به پلاسما ، غلظت بالای هیدروکربن های کاهنده (HC)؛ سرعت اقامت (space velocity) پایین گاز و در یک محدوده دمایی خاص بدست می آید و بازده هر یک سیستم تحت این شرایط عملیاتی متفاوت است. همچنین دیده می شود که درصد تبدیل NOx، در سیستم پلاسما – کاتالیست تک مرحله ای، در یک محدوده دمایی وسیع تر ، بیشتر از سیستم ALNC است. بعلاوه با بکارگیری سیستم پلاسما – کاتالیست چند مرحله ای که درآن دو یا تعداد بیشتری راکتور پلاسما – کاتالیست مورد استفاده قرار گرفته اند، می توانیم ماکزیمم درصد تبدیل را در یک بازه زمانی دمایی بالاتر افزایش دهیم و مقدار انرژی و (یا) مقدار هیدروکربن مورد نیاز برای عملیات را کاهش دهیم.