تاثیر سلول های بنیادی آندومتریال به همراه داروی پومالیدوماید بر استرس اکسیداتیو، التهاب و بیان ژن ERK در پارکینسون القاشده توسط ۶- هیدروکسی دوپامین در مدل آزمایشگاهی رت نر نژاد ویستار

خلاصه سابقه و هدف: بیماری پارکینسون دومین بیماری شایع نورودژنراتیو مرتبط با سن، بعد از بیماری آلزایمر می­باشد که تاکنون، روش درمان موثری برای این بیماری شناخته نشده ­است. هدف از این تحقیق بررسی اثرات سلول­های بنیادی آندومتر انسانی به همراه داروی ضدالتهاب پومالیدوماید بر فاکتورهای گونه­های واکنش­پذیر اکسیژن ((ROS: Reactive oxygen species، پروتئین واکنشی C CRP:C Reactive Protein)) و بیان ژن کیناز تنظیم­شده توسط پیام خارج­سلولی (ERK: Extracellular signal–regulated kinases) در مدل پارکینسونی رت­ نر نژاد ویستار بود. مواد و روش­ها: ۴۰ سر رت نر به صورت تصادفی به ۵ گروه (۸ حیوان در هر گروه) کنترل، پارکینسونی و ۳ گروه تجربی پارکینسونی دریافت کننده سلول­های بنیادی، پومالیدوماید و ترکیب سلول­های بنیادی و پومالیدوماید تقسیم شدند. القای پارکینسون با تزریق ۶- هیدروکسی دوپامین (غلظت ۶ میکروگرم) در جسم مخطط به روش استریوتاکسی انجام شد. در پایان روز ۲۸ پس از تیمار، از همه گروه ها نمونه­ی خونی تهیه گردید و میزان فاکتورهای موردنظر اندازه­ گیری شدند و مورد تجزیه­ وتحلیل آماری قرار گرفتند. نتایج: نتایج، کاهش معنادار فاکتور ROS، CRP و بیان ژن ERK  را در گروه­های تیمارشده در مقایسه با گروه پارکینسونی نشان داد (۰.۰۵>P). همچنین مقایسه فاکتورهای مذکور میان گروه کنترل و گروه پارکینسونی افزایش معنادار در گروه پارکینسونی را نشان داد (۰.۰۵>P). نتیجه­گیری: با توجه به بهبود فاکتورهای موردسنجش در موش­های پارکینسونی می­توان از سلول­های بنیادی آلوژنیک به عنوان منبعی بالقوه در تحقیقات آینده برای درمان بیماری پارکینسون همراه با داروی پومالیدوماید استفاده نمود.

Keywords:

Parkinson , ۶-hydroxydopamine , Endometrial stem cells , Pomalidomide , Stress oxidative , پارکینسون , ۶- هیدروکسی دوپامین , سلول های بنیادی آندومتریوم , پومالیدوماید , استرس اکسیداتیو