تاثیر تمرین مقاومتی به همراه مصرف ویتامین C بر بیان TRF۱ و CDK۱ در عضله اسکلتی موش های صحرایی نر ویستار سالمند

زمینه و هدف: کوتاه شدن تلومر سبب ایجاد سیگنال های درون سلولی می شود که مرگ برنامه ریزی شده سلول را راه اندازی می کند. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرین مقاومتی به همراه مصرف ویتامین C بر بیان فاکتور ۱ تکرار اتصال تلومر [۱](TRF۱) و سیکلین وابسته به کیناز ۱[۲] (CDK۱) در عضله اسکلتی موش های صحرایی نر ویستار سالمند می باشد. روش کار: تحقیق حاضر از نوع تجربی با گروه کنترل بود. ۲۵ راس موش صحرایی نر (نژاد ویستار) با گروه سنی ۲۴ هفته ای (۲۸۰-۳۲۰ گرم) به صورت تصادفی در ۵ گروه تقسیم شدند؛ گروه کنترل جوان، گروه سالمند + تمرین مقاومتی، گروه سالمند + ویتامین C لیپوزومال، گروه سالمند + تمرین مقاومتی + ویتامین C لیپوزومال و گروه کنترل دوران سالمندی. در گروه های دریافت کننده ویتامین C لیپوزومال، هر گروه روزانه ویتامین C  لیپوزومال به صورت گاواژ براساس کیلوگرم وزن بدن تجویز شد. تمرین مقاومتی به مدت سه روز در هفته، هر روز ۲۰ دقیقه با نردبان و وزنه، به مدت ۸ هفته تمرین انجام شد. از آزمون آنایز واریانس یک طرفه برای بررسی تفاوت بین گروهی و از آزمون تعقیبی توکی برای مشخص کردن محل اختلاف گروه ها استفاده شد. یافته ها: سالمندی باعث کاهش معنادار بیان CDK۱ و TRF۱در عضله اسکلتی موش های صحرایی شد (۰۰۱/۰P=). تمرین مقاومتی به همراه مصرف ویتامین C تاثیر معناداری بر بیان  CDK۱ داشت (۰۰۱/۰P=). تغییر معناداری در بیان TRF۱ در اثر تمرین مقاومتی و مصرف ویتامین C رخ نداد. نتیجه گیری: هشت هفته تمرین مقاومتی به همراه مصرف ویتامین C در موش های صحرایی سالمند باعث افزایش معنادار CDK۱ در عضله اسکلتی شد اما تاثیر معناداری برTRF۱ نداشت. لذا پیشنهاد می گردد از دوز بالاتر ویتامین C استفاده شود.  

Keywords:

Resistance training , Vitamin C , CDK۱ protein , TRF۱ protein , تمرین مقاومتی , ویتامین C , پروتئین CDK۱ , پروتئین TRF۱