مقایسه اثر ۸ هفته آب درمانی و تمرین درمانی در خشکی بر برخی از شاخص های جسمانی و روانی سالمندان مبتلا به استئوآرتریت زانو

خلاصه سابقه و هدف: استئوآرتریت زانو، یکی از شایع ترین بیماری های سالمندان است که منجر به درد، خشکی، دشواری در انجام فعالیت ها، تضعیف عملکرد و کاهش کیفیت زندگی می شود. به کارگیری راهکاری جهت کنترل عوارض بیماری و بهبود کیفیت زندگی بیماران ضروری است. هدف مطالعه حاضر، مقایسه تاثیر آب درمانی و تمرین درمانی در خشکی بر شاخص های جسمانی و روانی مبتلایان به استئوآرتریت زانو بود. مواد و روش ها: این مطالعه، کاربردی و نیمه تجربی بود. ۵۴ زن مبتلا به استئوآرتریت زانو با دامنه سنی ۶۹-۶۰ سال (قد: ۵۳/۵ ± ۹۶/۱۵۹، وزن: ۵۰/۹ ± ۹۳/۷۶) به صورت هدفمند و دردسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آب درمانی و تمرین درمانی در خشکی (مدت ۸ هفته) تقسیم شدند. از پرسشنامه پیامدهای صدمات زانو و استئوآرتریت جهت بررسی درد، عوارض بیماری، دشواری در انجام فعالیت ها و کیفیت زندگی و نیز جهت تحلیل داده ها از واریانس برای اندازه های تکرارشده در نرم افزار SPSS ۲۶ استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد که هر دو روش موجب تغییرات درون گروهی در شاخص های درد (۰۰۱/۰=P)، عوارض بیماری (۰۰۱/۰=P)، فعالیت های روزمره (۰۰۱/۰ =P)، و کیفیت زندگی (۰۰۱/۰ =P) بیماران شده بود. فقط در شاخص فعالیت های عملکردی و ورزشی تاثیر آب درمانی بیشتر از تمرین درمانی در خشکی بوده است (۰۴/۰ =P). نتیجه گیری: تمرین درمانی در خشکی به اندازه آب درمانی منجر به کاهش درد و عوارض بیماری، راحتی در انجام فعالیت ها و بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو می شود. بنابراین می توان هر یک از این دو روش را با توجه به شرایط بیمار تجویز کرد.

Keywords:

Hydrotherapy , Exercise therapy , Knee osteoarthritis , Pain , Quality of life , آب درمانی , تمرین درمانی , استئوآرتریت زانو , درد , کیفیت زندگی