آرزو مهدیان - کارشناس ارشد علوم اقتصادی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی
آزاده محرابیان - استادیار، دانشکده اقتصاد و حسابداری، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی،
رویا سیفی پور - استادیار، دانشکده اقتصاد و حسابداری، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران،

در چند دهه اخیر توسعه صنعتی و گسترش بنگاه­ها در اندازه­های مختلف سبب شکل­گیری بخش صنعت با تاکید بر صنایع کوچک و متوسط و زودبازده و یا صنایع بزرگ در کشورهای مختلف شده است. بررسی وجود ارتباط میان اندازه بنگاه­ها و رشد اقتصادی می­تواند بسیاری از سیاست­های مرتبط با حمایت از بنگاه­ها را تحت تاثیر قرار دهد. در این تحقیق اثر بنگاه­های کوچک و متوسط در مقایسه با بنگاه­های بزرگ بر رشد اقتصادی ایران طی سال­های ۱۳۶۶ تا ۱۳۹۳ بررسی شده است. برای این منظور با توجه به مدل رشد رومر (۱۹۹۰) و لی (۲۰۱۰) رشد اقتصادی تابعی از تعداد شاغلین، انباشت سرمایه فیزیکی، مخارج تحقیق و توسعه و تعداد بنگاه­های کوچک و متوسط، و بزرگ در نظر گرفته شده است. برآورد مدل و تحلیل نتایج با استفاده از الگوهای هم­ انباشتگی و خودرگرسیون برداری حاکی از آن است که تعداد بنگاه­های کوچک و متوسط و همچنین تعداد بنگاه­های بزرگ اثر مثبت بر رشد اقتصادی ایران در دوره مورد بررسی می­گذارند و اثر تعداد بنگاه­های کوچک و متوسط بر رشد اقتصادی بیشتر از تعداد بنگاه­های بزرگ است. دلیل آن از زود بازده بودن فعالیت­ها در بنگاه­های کوچک و متوسط و همچنین وجود موانع بسیاری است که در رابطه با رشد بنگاه­های بزرگ در اقتصاد ایران وجود دارد.