نارسیس امین رشتی
ابراهیم صیامی عراقی

مالیات سبز در اصطلاحات جدید مالیاتی، به عنوان پایهای موثر و اجرایی به منظور کنترل آلودگی قلمداد میشود. این نوع مالیات که بر پایه هزینه است، میزان آلودگی را کاهش داده و کارایی در اقتصاد را افزایش می­دهد. در این شرایط دولت منبع جدید درآمدی را به­دست آورده که با در نظر گرفتن شرایط خنثی در درآمدهای مالیاتی میتواند باعث کاهش مالیات­هایی هم چون مالیات بر شرکت­ها و مالیات بر حقوق دستمزد می­گردد. دو مالیات اخیر به گونه­ای هستند که تخصیص منابع را در اقتصاد دچار اختلال می­نمایند. به هر حال این نوع مالیات توانسته به طور موفقیت­آمیزی باعث افزایش کیفیت محیط­زیست گردد؛ اما این­که توانسته جایگزین سایر مالیات­ها شود فرضیه است تحت عنوان فایده مضاعف که می­بایست مورد بررسی قرار گیرد. در این پژوهش فرضیه فوق از طریق داده­های مقطعی- سری زمانی برای برخی از کشورهای که مالیات سبز را به طور صریح به کار می­گیرند با استفاده از دو مدل مورد آزمون قرار گرفته و نتایج حاکی از آن است که در مدل اول انتشار گازهای گلخانه­ای میزان مالیات سبز را تحت تاثیر قرار داده و در مدل دوم که مالیات سبز بعنوان  متغیر مستقل است بر بیکاری موثر باشد.

مالیات سبز, بیکاری, فایده مضاعف