تاثیر دو شیوه متفاوت بارگیری بیکربنات سدیم همراه با فعالیت هوازی بر شاخص های آسیب عضلانی در مردان جوان

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر مقایسه تاثیر دو نوع بارگیری کوتاه مدت مکمل بیکربنات سدیم و فعالیت هوازی وامانده ساز بر شاخص های خستگی و بیوشیمیایی آسیب عضلانی در مردان جوان فعال بود. مواد و روش ها:۱۰ مرد (سن۳/۱±۳/۲۳ سال، قد۸/۲±۱۷۵سانتی متر، وزن۴/۲±۶۵ کیلوگرم) فعال به طور تصادفی انتخاب و در یک طرح نیمه تجربی طی دو شیوه بارگیری متفاوت کوتاه مدت(روش اول ۰۳/۰گرم و در بارگیری روش دوم ۰۵/۰گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) در ۲۵۰ میلی لیتر مکمل حل و به نمونه ها داده شد تا محلول بیکربنات را مصرف کردند. برای محاسبه متغیرهای خونی(LDH, pH,lactate)، نمونه های خونی در طول ۲ مرحله پیش و پس آزمون گرفته شد. آزمون ورزشی شامل تست بروس تعدیل شده GXT با شدت ۷۵ درصد ضربان قلب بیشینه با استفاده ازآزمون آماری کولموگروف-اسمیرنوف برای طبیعی بودن و تست آماری تی وابسته برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شد. یافته های پژوهش: نتایج نشان داد که مدل بارگیری روش دوم در مقایسه با نوع یک آن باعث افزایش مدت زمان انجام فعالیت و افزایش ۲۶ درصدی میزان PH خون شد(P<۰.۲۸). بلافاصله پس از فعالیت، تفاوت معنی داری بین بارگیری طولانی مدت و بارگیری کوتاه مدت در شاخص LDH سرمی مشاهده شد(P<۰.۰۴۱). بحث و نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش حاضر، بارگیری دوم با به تاخیر انداختن زمان رسیدن به خستگی، مدت زمان انجام فعالیت را طولانی تر می کند و همچنین مقادیر آسیب عضلانی را نیز کاهش می دهد.

Keywords:

Bicarbonate sodium , young men , blood pH , lactate , LDH , بیکربنات سدیم , مردان جوان , PH خون , لاکتات , LDH