خاطره پورنصرت
کوروش سلیمان نژاد
پریچهر یغمایی

مقدمه: آنزیم میلوپراکسیداز(MPO) در فرآیند آترواسکلروزیس و بیماری شریان کرونری(CAD) نقش اساسی دارد. بنا بر این، در این مطالعه مقادیر پلاسمائی این آنزیم در ارتباط با دیگر سازه های خطرساز متداول قلبی-عروقی در بیماران مبتلا به بیماری شریان کرونری پایدار و ناپایدار در مقایسه با افراد کنترل مورد مطالعه قرار گرفت. مواد و روش ها: در این تحقیق ۳۰ بیمار شریان کرونری ناپایدار، ۳۰ بیمار شریان کرونری پایدار و ۳۰ فرد کنترل بر اساس آنژیوگرافی انتخاب گردیدند. مقادیر پلاسمائی میلوپراکسیداز به روش ایمونواسی سنجش گردید. میزان پروتئین واکنشگر C با حساسیت بالا(hsCRP) پلاسما با روش ایمونوتوربیدیمتری تقویت شده با لاتکس سنجش شد. وضعیت پروفایل لیپیدی و لیپوپروتئینی پلاسما(کلسترول-HDL، کلسترول-LDL، کلسترول تام و تری گلیسرید) نیز با روش های آنزیمی تعیین شدند. دیگر سازه های خطرساز قلبی-عروقی نیز بر اساس پرونده پزشکی افراد و پرسش نامه مشخص گردیدند. یافته های پژوهش: مقادیر میلوپراکسیداز و hsCRP در بیماران شریان کرونری ناپایدار بیشتر از بیماران شریان کرونری پایدار بود. هم چنین مقادیر این دو بیومارکر در بیماران شریان کرونری پایدار بیشر از افراد کنترل بود.P<۰.۰۱)) در گروه بیماران، میلوپراکسیداز رابطه معنی داری با hsCRP و نیز با بروز بیماری شریان کرونری نشان داد.(P<۰.۰۱) بحث و نتیجه گیری: افزایش مقدار پلاسمائی میلوپراکسیداز به عنوان یک پیش بینی کننده مثبت بیماری شریان کرونری عمل می کند و مقادیر پلاسمائی آن می تواند بین بیماران شریان کرونری ناپایدار، بیماران شریان کرونری پایدار و افراد کنترل افتراق قائل شده و ارزش تشخیصی داشته باشد.

Myeloperoxidaes, CAD, stable, unstable, میلوپراکسیداز, بیماری شریان کرونری, پایدار, ناپایدار