مجید مسچی نظامی
حسین گنجی دوست
نادر مختارانی
بیتا آیتی

زمینه و هدف: با توجه به این که لجن تولید شده در تصفیه ­خانه ­ها یکی از مشکلات عمده در زمینه محیط زیست است، کاهش حجم لجن تولیدی در اثر تشکیل پلیمر از اهداف این تحقیق بود.روش بررسی: از یک راکتور SBR (هوازی بی­;thinspهوازی) به حجم ۱۰ لیتر جهت سازگاری میکروارگانیسم;thinsp­ها و از یک راکتور تولید پلیمر (PPR) به حجم ۵/۱ لیتر جهت تولید پلیمر استفاده شد. خوراک این سیستم از فاضلاب شهری به همراه غلظت­ های مختلف اسیدهای چرب فرار (استات و پروپیونات سدیم) تامین گشت و زمان ­های ماند سلولی ۵، ۷ و ۱۰ روز در میزان تولید پلیمر بررسی شد.یافته;thinsp­ها: زمان ماند سلولی ۵ روز با اختلاف کمی از دو زمان دیگر پلیمر بیشتری تولید کرد و استات با غلظت  mg/L ۳۰۰۰ در راکتور تولید پلیمر بیش ترین راندمان تولید PHA یعنی ۲۵ درصد وزن خشک سلول را نتیجه داد.نتیجه گیری: تولید پلیمر از لجن فعال باعث کاهش حجم لجن شد که بیش ترین میزان کاهش حجم لجن با اعمال شرایط بهینه حاصل در روند تحقیق ۱۹ درصد بود.

Poly-hydroxy alkanoates, Activated sludge, Municipal wastewater, Reduced sludge volume, Polymer production efficiency, پلی هیدروکسی آلکانوات­ ها, لجن فعال, فاضلاب شهری, کاهش حجم لجن, راندمان تولید PHA