بررسی سمیت نانوذرات اکسید روی و اکسید تیتانیوم با استفاده از آزمون زیستی توسط باکتری های اشرشیاکلی ATCC ۳۵۲۱۸ و استافیلوکوک اورئوس ATCC ۲۵۹۲۳

زمینه و هدف: در این تحقیق سمیت نانوذرات اکسید روی (ZnO) و اکسید تیتانیوم (TiO۲) به عنوان دو نوع از پرکاربردترین نانوذرات مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج این مطالعه می تواند به وضع استانداردها و قوانین زیست محیطی نانوذرات کمک کند. روش بررسی: غلظت های مختلف از دو نانوذره ZnO و TiO۲ به محیط کشت های نوترینت آگار اضافه شد. سپس باکتری های اشرشیا کلی و استافیلوکوک اورئوس با تعداد مشخص به محیط کشت اضافه شدند و میزان بازدارندگی رشد در مقایسه با نمونه شاهد تعیین شد. اطلاعات حاصل به کمک نرم افزار SPSS ver ۱۶.۰ و آزمون استاندارد پروبیت، آنالیز شده و غلظت موثر ۵۰ درصد(EC۵۰ ) و غلظت بدون اثر بازدارنده (NOEC) در ارتباط با دو نوع نانوذره تعیین گردید.یافته ها: طبق آزمایشات، EC۵۰ ۲۴ ساعته نانو ZnO ، با استفاده از ا. کلای و ا. اورئوس به ترتیب mg/L ۴۷/۵ و mg/L ۳۸/۲ به دست آمد. EC۵۰ ۲۴ ساعته نانوذرات TiO۲ با استفاده از ا. کلای و ا. اورئوس نیز به ترتیب mg/L ۵۳۶۶ و mg/L ۳۴۷۱ محاسبه شد. همچنین برای نانوذرات ZnO غلظت بدون اثر بازدارنده (NOEC) با استفاده از ا. کلای و ا. اورئوس به ترتیب ۱۵/۱ و mg/L ۲۸/۳ و برای نانوذرات اکسید تیتانیوم غلظت بدون اثر بازدارنده با استفاده از ا. کلای و ا. اورئوس به ترتیب ۱۹۳۷ و ۱۱۸۴ محاسبه شد.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که سمیت حاد نانوذرات اکسید روی به مراتب بیشتر از سمیت حاد نانوذرات اکسید تیتانیوم است. مقایسه نتایج این مطالعه با معیارهای ارایه شده توسط EPA نیز نشان می دهد که از نظر سمیت حاد، نانوذرات اکسید روی در رده مواد با سمیت متوسط و نانوذرات اکسید تیتانیوم در رده موادی که عملا غیر سمی هستند قرار می گیرد. بنابراین پیشنهاد حدود مجاز مواجهه و وضع استانداردهای دفع محیطی نانوذرات اکسیدروی از نظر سمیت حاد در مقایسه با نانوذرات اکسید تیتانیوم نیازمند مراقبت بیشتری است.

Keywords:

Nanoparticle , Zinc Oxide , Titanium Oxide , Toxicity , Bioassay , Escherichia coli , Staphylococcus aureus , نانوذرات , اکسیدروی , اکسیدتیتانیوم , سمیت , آزمون زیستی , اشرشیا کلی , استافیلوکوک اورئوس