بررسی اثر بازدارندگی آنتی بیوتیک مترونیدازول قبل و بعد از فرایند اکسیداسیون پیشرفته UV۲۵۴/H۲O۲بر فعالیت متان سازی ویژه بیومس بیهوازی

زمینه و هدف: دفع ترکیبات داروئی به محیط زیست به عنوان آلاینده های نو ظهور، نگرانی قابل توجهی ایجاد کرده و استفاده از روش های جدید تصفیه فاضلاب جهت حذف این ترکیبات ضروری بنظر می رسد. مطالعه حاضر درصدد بررسی میزان تاثیر بازدارندگی داروی مترونیدازول قبل و بعد از تصفیه با استفاده از فرایند UV۲۵۴/H۲O۲ بر فعالیت متان سازی ویژه جرم زیستی بی هوازی است. روش بررسی: تعداد ۱۴ آزمایش هضم بی هوازی به روش ناپیوسته قبل و پس از کاربرد فرایند UV۲۵۴/H۲O۲ در راکتورهای mL۵۰۰ که ۳۰% جرم زیستی بی هوازی و ۷۰% سوبستره بوده، انجام شد. تکنیک مورد استفاده در این مطالعه روش جابجایی مایع بود. مدت هر آزمایش در حدود۱۰ تا ۱۷روز به طول انجامید. یافته ها: میزان بیومتان تجمعی در غلظت های ۱، ۵، ۱۰، ۲۵، ۵۰ و mg/L ۱۰۰ داروی مترونیدازول بترتیب ۳۴/۰۴، ۹۵/۱۲، ۱۰۰/۸۶، ۳/۲۸، ۲۷/۸۸ وmL ۶/۹۷ اندازه گیری شد. این میزان با کاربرد فرایند پیش تصفیه به مدت min ۶۰ در غلظت های ۲۵، ۵۰ و mg/L۸۰ بترتیب ۸۰۰/۷۳، ۲۴۳/۵۴ و mL ۱۰/۶۶ و در مدت زمان min۹۰ در غلظت های ۸۰، ۱۲۰ و mg/L۱۵۰ بترتیب تولید بیومتان به میزان ۳۷۷/۲، ۳۸۰/۴۸ و mL۶۳/۱۴ مشاهده شد. نتیجه گیری: داروی مترونیدازول در غلظت های مختلف بر کارایی هاضم های بی هوازی اثر بازدارندگی دارد و بنابراین نیاز به یک روش پیش تصفیه موثر برای کاهش این اثر مورد نیاز است. فرایند UV۲۵۴/H۲O۲روشی موثر برای تجزیه و تبدیل مترونیدازول به ترکیبات ساده تر و قابل تجزیه بیولوژیکی بیشتر برای مصرف باکتری های بی هوازی و در نتیجه افزایش بیوگاز تولیدی در هاضمها است.

Keywords:

Anaerobic digestion , metronidazole , specific biomass methanogenic activity (SMA) , advanced oxidation process , هضم بی هوازی , داروی مترونیدازول , متان سازی ویژه جرم زیستی , فرایند اکسیداسیون پیشرفته