سید عباس میرزایی - Environment Research Center, Isfahan University of Medical Sciences (IUMS), Isfahan, Iran; Department of Environmental Health Engineering, School of Health, IUMS, Isfahan, Iran.Department of Environmental Health Engineering, School of Health, Ilam Univers
محمد مهدی امین - Environment Research Center, Isfahan University of Medical Sciences (IUMS), Isfahan, Iran; Department of Environmental Health Engineering, School of Health, IUMS, Isfahan, Iran.
منصور سرافراز - Environment Research Center, Isfahan University of Medical Sciences (IUMS), Isfahan, Iran; Department of Environmental Health Engineering, School of Health, IUMS, Isfahan, Iran.
مهناز حیدری - Environment Research Center, Isfahan University of Medical Sciences (IUMS), Isfahan, Iran; Department of Environmental Health Engineering, School of Health, IUMS, Isfahan, Iran.
محمد مهدی احمد معظم - Environment Research Center, Isfahan University of Medical Sciences (IUMS), Isfahan, Iran; Department of Environmental Health Engineering, School of Health, IUMS, Isfahan, Iran.

زمینه و هدف: دفع ترکیبات داروئی به محیط زیست به عنوان آلاینده های نو ظهور، نگرانی قابل توجهی ایجاد کرده و استفاده از روش های جدید تصفیه فاضلاب جهت حذف این ترکیبات ضروری بنظر می رسد. مطالعه حاضر درصدد بررسی میزان تاثیر بازدارندگی داروی مترونیدازول قبل و بعد از تصفیه با استفاده از فرایند UV۲۵۴/H۲O۲ بر فعالیت متان سازی ویژه جرم زیستی بی هوازی است. روش بررسی: تعداد ۱۴ آزمایش هضم بی هوازی به روش ناپیوسته قبل و پس از کاربرد فرایند UV۲۵۴/H۲O۲ در راکتورهای mL۵۰۰ که ۳۰% جرم زیستی بی هوازی و ۷۰% سوبستره بوده، انجام شد. تکنیک مورد استفاده در این مطالعه روش جابجایی مایع بود. مدت هر آزمایش در حدود۱۰ تا ۱۷روز به طول انجامید. یافته ها: میزان بیومتان تجمعی در غلظت های ۱، ۵، ۱۰، ۲۵، ۵۰ و mg/L ۱۰۰ داروی مترونیدازول بترتیب ۳۴/۰۴، ۹۵/۱۲، ۱۰۰/۸۶، ۳/۲۸، ۲۷/۸۸ وmL ۶/۹۷ اندازه گیری شد. این میزان با کاربرد فرایند پیش تصفیه به مدت min ۶۰ در غلظت های ۲۵، ۵۰ و mg/L۸۰ بترتیب ۸۰۰/۷۳، ۲۴۳/۵۴ و mL ۱۰/۶۶ و در مدت زمان min۹۰ در غلظت های ۸۰، ۱۲۰ و mg/L۱۵۰ بترتیب تولید بیومتان به میزان ۳۷۷/۲، ۳۸۰/۴۸ و mL۶۳/۱۴ مشاهده شد. نتیجه گیری: داروی مترونیدازول در غلظت های مختلف بر کارایی هاضم های بی هوازی اثر بازدارندگی دارد و بنابراین نیاز به یک روش پیش تصفیه موثر برای کاهش این اثر مورد نیاز است. فرایند UV۲۵۴/H۲O۲روشی موثر برای تجزیه و تبدیل مترونیدازول به ترکیبات ساده تر و قابل تجزیه بیولوژیکی بیشتر برای مصرف باکتری های بی هوازی و در نتیجه افزایش بیوگاز تولیدی در هاضمها است.

Anaerobic digestion, metronidazole, specific biomass methanogenic activity (SMA), advanced oxidation process, هضم بی هوازی, داروی مترونیدازول, متان سازی ویژه جرم زیستی, فرایند اکسیداسیون پیشرفته