رابطه بین سبک فرزند پروری و تاب آوری کارمندان با طرحواره های ناسازگار اولیه و کیفیت زندگی فرزندان ۸ تا ۱۳ سال

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سبک فرزندپروری و تاب آوری کارمندان با طرحواره های ناسازگاراولیه و کیفیت زندگی فرزندان ۸ تا ۱۳ سال بود. جامعه اماری دراین پژوهش حاضر کلیه کارمندان بودهکه فرزندان ۸ تا ۱۳ سال دارند. روش نمونه گیری در این پژوهش به صورت نمونه گیری در دسترس بود.به دلیل اشتغال در مرکز مشاوره استان قدس و در دسترس بودن اسامی و اطلاعات خانواده این کارمندانتعداد ۲۰۰ خانواده که فرزند ۸ تا ۱۳ سال داشتند، دردسترس بوده که حجم نمونه براساس معلوم بودنجامعه تحقیق براساس جدول مورگان ۱۲۷ کارمند به همراه فرزندانشان تعیین شده است. در اینپژوهش پرسشنامه سبک فرزند پروری، طرحواره کودکان، تاب آوری و کیفیت زندگی به عنوان ابزارسنجش به کار برده شد. برای تجزیه و تحلیل از روش های آماری توصیفی و آمار استنباطی (همبستگیپیرسون، رگرسیون چند متغیره) استفاده شد. بین طرحواره های ناسازگار اولیه فرزندان با سبکفرزندپروری کارمندان ارتباط مثبت و معنادار وجود دارد (p<۰.۰۵,r:۰.۳۰). بین کیفیت زندگیفرزندان با سبک فرزندپروری کارمندان ارتباط مثبت و معنادار وجود دارد (p<۰.۰۵,r:۰.۲۳). بین تابآوری و طرحواره های ناسازگار اولیه ارتباط منفی و معنادار وجود دارد (p<۰.۰۵,r:-۰.۳۴). بین تابآوری کارمندان با کیفیت زندگی فرزندان ارتباط منفی و معنادار وجود دارد (p<۰.۰۵,r:-۰.۲۳).

Keywords:

کیفیت زندگی , طرحواره های ناسارگاز اولیه , تاب آوری , سبک فرزندپروری