پیش بینی اضطراب کرونا براساس ابعاد راهبردهای تنظیم شناختی هیجان

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی اضطراب کرونا براساس ابعاد راهبردهای تنظیم شناختی- هیجان دربین کادر درمان شهر اصفهان انجام گرفت. روش تحقیق در این مطالعه توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه کادر درمان بیمارستان های دارای بخش کرونا در شهر اصفهان در سال ۱۴۰۰ بودند. حجم نمونه شامل ۱۰۰ نفر از پرستاران وکادر درمان شاغل در بخشکرونا در بیمارستان های شهر اصفهان در سال ۱۳۹۹ - ۱۴۰۰ بود که به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. ابزار پژوهش۲ پرسشنامه استاندارد شامل پرسشنامه مقیاس اضطراب کرونا ویروس (CDAS) و پرسشنامه ی نظم جویی شناختی هیجانبود. داده های گردآوری شده در این تحقیق توسط نرم افزار SPSS-۲۲ پردازش شد. یافته های پژوهش نشان داد که تنهامتغیر ارزیابی مجدد مثبت تاثیر معنادار بر روی اضطراب کرونا دارد. به عبارت دقیق تر، می توان گفت در صورت ثابت نگهداشتن سایر متغیرها و به ازای یک واحد افزایش در ارزیابی مجدد مثبت ، لگاریتم اضطراب کرونا به اندازه ۰۶۵ / ۰ به طورمعناداری کاهش می یابد. با توجه به نتایج پژوهش، برای کاهش اضطراب کرونا کادر درمان می توان برنامه هایی برای افزایشراهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان و کاهش راهبردهای منفی تنظیم شناختی هیجان طراحی و از طریق کارگاه هایآموزشی الکترونیکی و مجازی اجرا کرد.

Keywords:

اضطراب کرونا , راهبردهای تنظیم شناختی هیجان , کادر درمان