تاب آوری در شیوه زیسته اسلامی

انسان در تعامل با رخدادهای تنش زا در زیست اجتماعی علاوه بر رواداری اخلاقی جهت تحمل ناگواری ها، با پی جویی طبع زیستی براستا انگاره تاب آوری و مولفه های در پیوند با آن به دنبال ایجاد تعادل زیست روانی است. این انگاره با بن مایه روان شناسی مثبت نگر، در پی سازگاری، کشسانی در راستای چیره مندی بر استرس و نا آرامی برخاسته از تنش ها و بازسازی شرایط زیسته است. این پژوهش با رویکرد معناشناسانه در پی تطابق مفهومی روان شناختی تاب آوری با مفاهیم کاربستی اسلامی مانند استقامت، صبر و حلم و راهکار برون رفتی بسان هدفمند بودن زندگی، باورمندی، مناعت طبع ، ادراک، خود باوری، مهارت چاره جویی و اعتماد به نفس است. دستاورد تاب آوری در آموزه های اسلامی علاوه بر پیشرفت اجتماعی و دستیابی به امور خوشایند اجتماعی، کامیابی، عدم آشفتگی و شکیبایی است که با تبلور در انسان تاب آور ، نگرش مثبت و خوشبینی، احساس همدلی، خودچیرگی و منش عقلانی را رشد می دهد

Keywords:

اسلام , تاب آوری , استقامت , صبر , حلم