مجتبی رئیسی سرتشنیزی - دانشجوی دکتری روانشناسی تربیتی، گروه روانشناسی واحد شهرکرد دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد،ایران
احمد غضنفری - دانشیار گروه روانشناسی واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران
رضا احمدی - استاد یار گروه روانشناسی واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران
طیبه شریفی - دانشیار گروه روانشناسی واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران

پژوهش حاضر به منظور مقایسه اثربخشی آموزش گروهی کاوشگری و مفهوم آموزی در درس علوم بر سازگاری تحصیلی دانش آموزان پسر پایه پنجم ابتدایی شهرستان کیار صورت گرفته است. روش تحقیق این پژوهش از نوع تحقیقات نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون پیگیری با گروه کنترل می باشد. طرح این پژوهش به صورت سه گروهی (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل) بود. پژوهش از لحاظ هدف از نوع کاربردی است. جامعه آماری این پژوهش دانش آموزان پسر پایه پنجم ابتدایی شهرستان کیار بودند که در سال تحصیلی ۱۴۰۰ - ۱۳۹۹ مشغول به تحصیل بودند .نمونه مورد بررسی ۷۵ نفر از دانش آموزان پسر، ۲۵ نفر در گروه آزمایش آموزش گروهی کاوشگری، ۲۵ نفر در گروه آزمایش مفهوم آموزی و ۲۵ نفر در گروه کنترل به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی شامل آزمون های اندازه گیری مکرر، آزمون تعقیبی بن فرونی و برای بررسی تفاوت بین گروه های آزمایش و کنترل از تحلیل کواریانس چند متغیری استفاده شد. نتایج نشان داد که هم آموزش گروهی کاوشگری و هم مفهوم آموزی در مقایسه با گروه گواه اثربخش بوده اند . ولی میانگین نمرات آموزش گروهی کاوشگری و مفهوم آموزی تفاوت معناداری ندارند. مقایسه میانگین ها نشان می دهد آموزش گروهی کاوشگری اثربخش تر از مفهوم آموزی نیست. به عبارت دیگر آموزش گروهی کاوشگری به اندازه مفهوم آموزی بر سازگاری تحصیلی تاثیرگذار بوده است.

آموزش گروهی کاوشگری، مفهوم آموزی ، سازگاری تحصیلی و دانش آموز