مرتضی مصطفی پور - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، موسسه آموزش عالی خراسان، مشهد، ایران
سپیده پورحیدری - استاد گروه روانشناسی، موسسه آموزش عالی خراسان، مشهد، ایران

سال های دبیرستان که مقارن با دوره نوجوانی است، همواره با تجربه چالش هایی در حوزه ها و زمینه های مختلف زندگی مانند کنکور همراه است که ممکن است دانش آموزان را در شرایط سختی قرار داده، یا آن ها را با دشواری ها و موانع متعدد روحی و جسمی مواجه سازد. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین خودشفقت ورزی با بهزیستی اجتماعی در دانش آموزان می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر، دانش آموزان متوسطه یکی از مدارس ناحیه چهار مشهد (نمونه دولتی مصلی نژاد) بوده که با اتخاذ روش نمونه گیری نمونه های در دسترس و با اتکا از جدول کرچسی و مورگان از میان جامعه آماری کل؛ تعداد ۱۲۰ نفر جهت نمونه گیری به عنوان آزمودنی های پژوهش انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات و داده های لازم از تکنیک پرسشنامه استفاده شد. بر این اساس از پرسشنامه های استاندارد خود شفقت ورزی نف ( ۲۰۰۳ ) و مقیاس بهزیستی اجتماعی کییز ( ۱۹۸۸ ) بهره گرفته شد. برای آزمون فرضیه ها از شیوه ضریب همبستگی پیرسون از نرم افزار SPSS استفاده شد. نتایج آزمون همبستگی نشان داد که بین خودشفقت ورزی و بهزیستی اجتماعی دانش آموزان ارتباط مثبت و معنی دار وجود دارد و این موضوع بدین معناست که هرچقدر میزان خود شفقت ورزی تغییر نماید؛ بهزیستی اجتماعی دانش آموزان مورد مطالعه نیز به همان مقدار افزایش یا کاهش پیدا خواهد نمود.

بهزیستی اجتماعی، خودشفقت ورزی، دانش آموزان دبیرستانی، مشهد