الهه تاجیک - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی گرایش خانواده درمانی، دانشگاه علم و فرهنگ.

هدف پژوهش حاضر مقایسه یادگیری خودتنظیمی و خودکارآمدی دانش آموزان دختر تیزهوش و غیرتیزهوش بود. روش پژوهش توصیفی از نوع علی- مقایسه ای بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر تیز هوش و عادی شهرستان گرگان در سال تحصیلی۱۳۸۹-۹۹بودند. نمونه پژوهش شامل ۶۴ دانش آموزش دختر تیزهوش و عادی متوسطه دوم بودند که به صورت خوشه ای چندمرحله ای از میان دانش آموزان دختر مدارس تیزهوش و عادی شهرستان گرگان انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه یادگیری خودتنظیمی و خودکارآمدی و به منظور تحلیل داده ها از نرم افزار آماریSPSS-۲۱ استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس چندمتغیری )مانوا( نشان داد که میان یادگیری خودتنظیمی و خودکارآمدی دانش آموزان دختر مدارس تیزهوش و عادی تفاوت معنیداری وجود دارد. براساس یافته های این پژوهش میتوان نتیجه گرفت که دانش آموزان تیزهوش از راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و خودکارآمدی بالاتری نسبت به دانش آموزان عادی برخوردار بودند.

یادگیری خودتنظیمی، خودکارآمدی، دانش آموزان تیزهوش