هادی ابراهیمی - کارشناس ارشد مشاوره، دانشگاه محقق اردبیلی
علی شیخ الاسلامی - عضو هیات علمی، دانشیار دانشگاه محقق اردبیلی، گروه روانشناسی و علوم تربیتی
حسین قمری گیوی - عضو هیات علمی، استاد دانشگاه محقق اردبیلی، گروه روانشناسی و علوم تربیتی

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر کیفیت زندگی در مدرسه و جو روانی-اجتماعی کلاس بر سازگاری دانش آموزان انجام گرفت.روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه ی دانش آموزان پسر مقطع اول متوسطه ی شهر مرند تشکیل میدادند ) ۸۰۰ نفر( که از میان آنها با توجه به جدول کرجسی مورگان و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای ۲۴۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند که در نهایت ۲۰۰ پرسشنامه قابل تحلیل بود. به منظور جمع آوری دادهها از پرسشنامه ی کیفیت زندگی در مدرسه )اندرسون و بروک، ۲۰۰۰ ( پرسشنامه ی کلاس من )فرایزر، گیدینگ و میکروبی، ۱۹۹۵ ( و پرسشنامه ی سازگاری )سینها وسینگ، ۱۹۹۳ ( استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و محاسبات با استفاده از نرم افزارSPSSانجام گرفت. یافته ها نشان داد که کیفیت زندگی در مدرسه و مولفه های آن و جو روانی-اجتماعی کلاس و مولفه های آن بجز مولفه ی نبود رقابت بر سازگاری دانش آموزان تاثیر مثبت معناداری دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون آشکار کرد که تقریبا ۳۷ درصد از واریانس سازگاری دانش آموزان بر اساس کیفیت زندگی در مدرسه و جو روانی- اجتماعی کلاس قابل پیش بینی میباشد و از میان مولفه های کیفیت زندگی در مدرسه عواطف مثبت و انسجام اجتماعی و از میان مولفه های جو روانی-اجتماعی کلاس نبود اصطکاک، همبستگی و انضباط پیشبین معنادار سازگاری دانشآموزان بودند. بنابراین، میتوان نتیجه گرفت که کیفیت زندگی در مدرسه و جو روانی-اجتماعی کلاس از متغیرهای مهم و مرتبط با سازگاری دانش آموزان میباشند

کیفیت زندگی در مدرسه، جو روانی و اجتماعی کلاس، سازگاری دانش آموزان