مرضیه مختوم نژاد - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشگاه گیلان

از آن جایی که شهر به عنوان مجموعه ای از عوامل مختلف طبیعی و اجتماعی باید طوری طراحی شود تا پاسخگوی نیازهای همه شهروندان باشد و افراد نابینا و کم بینا به عنوان یکی از اقشار جامعه به دلیل کمبود یا نقص در حس بینایی در ارتباط با محیط اطراف و دریافت اطلاعات محیطی با مشکلاتی روبه هستند و نیز بدون شک نابینایی به عنوان معلولیت جدی منجر به محدودیتهایی برای فرد می شود در صورت فراهم بودن امکانات شهری و مناسب سازی در اکثر موارد از میزان آن کاسته میشود روش بررسی پژوهش حاضر از نوع مطالعات مروری نظام مند است. جامعه آماری پژوهش شامل تمام مقالات پژوهشی انجام شده در ایران است که در رابطه با مناسب سازی محیط شهری برای افراد با آسیب بینایی به زبان فارسی تا پاییز ۱۳۹۹ منتشر شده است. درمرحله اول، شروع کار با هدف دستیابی به مطالعات مرتبط با موضوع، سه دسته از کلید واژه های مرتبط، ازجمله »مناسب سازی «، »آسیب بینایی« و »محیط شهری« را در گوگل اسکولار، بانک اطلاعات نشریه کشور، ایرانداک، ساینس دایرکت، پایگاه اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی، جست جو شدند، در این مرحله ۱۲۰ مقاله بد ست آمد، در مرحله دوم موارد تکراری و نامرتبط بامو ضوع پژوهش، با توجه به عنوان مطالعات حذف شدند و ۱۰۰ مقاله باقی مانند. سپس باتوجه به معیارهای ورود و خروج، چکیده، عنوان و کیفیت روش شناسی مقالات نیز بررسی شدند. در نهایت ۹ مقاله برای ارزیابی نهایی باقی ماند. جهت حصول اطمینان از کیفیت یافته ها، پژوهشگر در این مطالعه مرتب به گامهای قبلی نظیر سرند کردن، انتخاب مقالات و تحلیل مقالات باز میگشت تا اطمینان حاصل کند که نکتهای مورد غفلت قرار نگیرد. یافته ها، در روش شناسی مطالعات، هر ۹ مقاله از نوع توصیفی-تحلیلی بودند، از مجموع ۴ ابزار %۶۶ از روش اسنادی و کتابخانه ای ا ستفاده شده.نتیجه گیری: منا سب سازی محیط شهری میتواند باعث بهبود عملکرد حرکتی و افزایش کیفیت زندگی افراد با آسیب بینایی شود.

مناسب سازی، آسیب بینایی، محیط شهری