نسیبه دهقانی - کارشناس ارشد مشاوره خانواده، گروه مشاوره، موسسه آموزش عالی المهدی مهر اصفهان، اصفهان، ایران

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر دلبستگی بر کاهش اعتیاد به تلفن همراه و اضطراب اجتماعی در نوجوانان دختر شهر اصفهان بود. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل و همراه با مرحله پیگیری ۲ ماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل دختران نوجوانان شهر اصفهان در سال ۱۴۰۰ بودند. ابتدا به روش نمونه گیری در دسترس ۳۰ نفر انتخاب و سپس به شیوه تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند)۵۱ نفر آزمایش و ۵۱ نفر کنترل(. گروه آزمایش تحت ۱۰جلسه ۹۰ دقیقه ای درمان مبتنی بر دلبستگی قرار گرفت. از پرسشنامه اعتیاد به تلفن همراه))MPAQ سواری)۱۳۹۳( و سیاهه اضطراب اجتماعی))SPIN کانر و همکاران)۰۰۰۲( به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. تجزیه و تحلیل اطالعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم افزار SPSS نسخه ۴۲ در دو بخش توصیفی)میانگین و انحراف معیار( و استنباطی)تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بنفرونی( انجام پذیرفت. نتایج بیانگر این بود که درمان مبتنی بر دلبستگی تعهد توانسته است اعتیاد به تلفن همراه و اضطراب اجتماعی به طور معناداری بهبود بخشیده و نتایج در دوره پیگیری نیز ماندگار بوده است P<۰/۰۵ نتایج حاکی از آن است که درمان مبتنی بر دلبستگی میتواند به عنوان مداخلهای موثر برای بهبود اعتیاد به تلفن همراه و اضطراب اجتماعی دختران نوجوان مورد استفاده قرار گیرند.

درمان مبتنی بر دلبستگی، اعتیاد به تلفن همراه، اضطراب اجتماعی.