بهار رستمی - کارشناسی ارشد روان شناسی عمومی، دانشگاه تهران

هدف از پژوهش حاضر بررسی تفاوت ناخودآگاه (ناهشیار) در نظریه ی روانکاوی فروید و یونگ با روش پژوهش حاضر کتابخانه ای اسنادی بود.روانکاوی، یکی از جریان های مهم فکری قرن بیستم محسوب می شود که از سوی زیگموند فروید، پزشک و عصب شناس اتریشی که به پدر علم روانکاوی نیز شهرت دارد، پایه گذاری شده است.روانکاوی در مفهوم گسترده ی خود شامل مجموعه ای از نظریه ها و روش هاست اما فرضیه ی مشترک و مهم میان تمام آنها این است که ذهن، روان و شخصیت انسان از دو بخش خودآگاه(هشیار) و ناخودآگاه (ناهشیار)تشکیل می شود. (بعدها بخش نیمه خودآگاه هم به آن اضافه شد.)ناخودآگاه و یا ناهشیار ناحیه ی تاریک روانی است که ما به محتویات آن دسترسی نداریم و به وسیله ی نیروهایی هدایت می شوند که اصلا به آن ها آگاهی نداریم ولی تمام رفتارهای ما رو تحت الشعاع خود قرار می دهد. رفتارهای انسانی در سطح خودآگاه نیز ریشه در ناخودآگاه دارند و می توانند با انگیزه های ناخودآگاه توجیه شوند.بنابراین مفهوم ناخودآگاه(ناهشیار) در روانکاوی یکی از مهمترین مفاهیمی است که از ابتدای پیدایش این رویکرد تا به امروز از سمت صاحبنظران آن مورد بحث و توجه بوده است. در این مقاله سعی شده است با روش مروری (کتابخانه ای اسنادی) مفهوم ناخوداگاه را از دیدگاه فروید و یونگ؛ دو تن از صاحبنظران بزرگ این نظریه بررسی کرده و تفاوت آن، بین این دو نفر را بیان کنیم.

روانکاوی، ناخودآگاه، فروید، یونگ