اثر توارث پذیری، تراکم نشانگرها و تعداد افراد جمعیت مرجع بر صحت ارزش های اصلاحی روشهای بیز A و بیز B

هدف از این مطالعه بررسی تاثیر توارث پذیری، تراکم نشانگرها و تعداد افراد جمعت مرجع بر صحت ارزشهایاصلاحی روشهای بیز A و B بود. در این مطالعه سناریوهای مختلفی با توجه به توراث پذیری صفات، تعداد افراد جمعیت مرجع، تراکم نشانگرها و روش مورد استفاده برای برآورد اثرات نشانگرها شبیه سازی شد. بدینصورت که تعداد ۱۰۰ فرد جمعیت پایه با تعداد ۱۰ کروموزوم و دو تراکم ۱۰۰ و ۱۰۰۰ نشانگر برای هرکروموزوم شبیه سازی شده و اینافراد به مدت ۵۰ نسل با هم آمیزش تصادفی داشتند. سپس در نسل ۵۰ دوجمعیت مرجع با تعداد ۵۰۰ و ۱۰۰۰ فرد شبیه سازی شد که برای هر فرد در این جمعیت دو صفت با توارثپذیری ۰/۱ و ۰/۶ شبیه سازی شده که QTL۵۰ بر روی هر کدام تاثیر گذار بودند. سپس صحت ارزشهای اصلاحی در جمعیت تائید حاصل از تلاقی افراد جمعیت مرجع که فاقد فنوتیپ بودند محاسبه شد. نتایج اینپژوهش نشان داد که افزایش تراکم نشانگرها، افزایش تعداد افراد جمعیت مرجع و افزایش توارث پذیری صفاتباعث افزایش صحت ارزشهای اصلاحی هر دو روش بیز A و بیز B می شود. روش بیز B نسبت به روش بیز A باعث افزایش صحت ارزشهای اصلاحی شد و این افزایش در تعداد ۱۰۰۰ افراد جمعیت مرجع و تراکم ۰/۱ سانتی مورگان بیشتر بود.

Keywords:

بیز A , بیز B , صحت ارزشهای اصلاحی