مینا احمدی - کارشناس ارشد، پژوهشکده آبزی پروری آبهای داخلی، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، بندرانزلی، ایران
علی اصغر خانی پور - پژوهشکده آبزی پروری آبهای داخلی ، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج، کشاورزی، بندرانزلی، ایران

سموم جانداران دریایی، ناشی از سموم جلبک های میکروسکوپی سمی است که در طی زنجیره غذایی انباشته گردیده واین سموم موجب علائم و نشانه های نورولوژیک وگوارشی میشوند. برای انسان چهارنوع بیماری ناشی از مسمومیت باآبزیان صدف دار و شکوفایی جلبک سمی وجود دارد: مسمومیت با آبزیان صدف دار که فلج کننده است (PSP) ومسمومیت با آبزیان صدف دار که توکسین های عصبی دارند (NSP)، مسمومیت با آبزیان صدف دار که سموم فراموشی دارند (ASP) و مسمومیت با آبزیان صدف دار که سمومشان باعث اسهال می شود (DSP). روش هایی که خیلی برای آزمایش توکسین های موجود در غذاهای دریایی استفاده می شوند شامل کروماتوگرافی مایع با عملکرد بالا (HPLC) و آزمایش روی موش (MBA) هستند. اما این روش ها گران و کند هستند و به اندازه کافی برای استفاده روزمره یا برای تجزیه و اندازه گیری در محیط کار مناسب نمی باشند، به عبارت دیگر این روشها بیشتر آزمایشگاهی اند و قابل اجرادرمحیط کار نیستند. برای تعیین سریع سموم در غذاهای دریایی، توسعه حس گر های زیستی در این زمینه مورد توجهقرار گرفته اند.

آبزیان صدف دار، مسمومیت، توکسین، حس گرهای زیستی