مرجان اعتماداعجازی - دانش آموخته حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز

یکی از اصول بنیادی حقوق بشر این است که همه انسانها آزاد زاده می شوند و باید از حرمت و حقوق برابر برخوردا رباشند. تبعیض قائل شدن و تعقیب قضایی بر پایه نژاد و قومیت تخطی آشکار از این اصل است. تبعیض علیه قومیت هامی تواند شکل های مختلفی داشته باشد. بی رحمانه ترین آن نژاد پرستی است. نسل کشی، آپارتاید و صورت های کمترآشکار تضییع حقوق ملت ها همگی از شیوه های نژاد پرستانه محسوب می شود. این شیوه ها گروه های قومی را از داشتنبرابری حقوق مدنی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی با سایر گروه های اجتماعی محروم می کند. که ابعاد آن در فصل سوممورد بررسی قرار گرفته است.حقوق کیفری ایران در حمایت کیفری از اقلیت های قومی در مقایسه با اسناد بین المللی و حمایت از آنها کاملا مسکوتاست و در نتیجه حمایت کیفری موثر از آنها با توجه به معیار «در اقلیت بودن» به میان نیامده است. در پارهای موارد،مصالح اجتماعی ایجاب می کند که جرم انگاری جنبه افتراقی و حمایتی به خود گیرد که از آن می توان تحت عنوان«جرم انگاری حمایتی» نیز تعبیر کرد، در واقع، این نوع جرم انگاری مبتنی بر وضعیت آسیب شناسانه خاص بزه دیده یعنی همان اشخاص آسیب پذیر است. زیرا، اولا این دسته از اشخاص به خاطر داشتن وضعیت و یا موقعیت بیش ازدیگران در برابر رفتارهای مجرمانه آسیب پذیرند.

حمایت کیفری، بزه دیدگان آسیب پذیر، اقلیت های قومی، حقوق کیفری ایران، اسناد بین المللی