حبیب هاشمی علمی - دانشجوی کارشناسی ارشد (گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه لرستان، ایران)
بهمن زاهدی - هیات علمی (گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه لرستان، ایران)
محمدرضا راجی - هیات علمی (گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه لرستان، ایران)

گوجه فرنگی با نام علمی (Lycopersicon esculentum Mill.) از خانواده گیاهی سیب زمینی است، بومی منطقه حاره آمریکا می باشد. این پژوهش به منظور بررسی اثر نسبت های مختلف ورمی-کمپوست (صفر، ۲۰،۱۰، ۳۰، ۴۰ و ۵۰ درصد) در دو بستر کوکوپیت و کوکوپیت-پرلیت ( ۵۰-۵۰درصد حجمی) بر شاخص های رشدی نشای گوجه فرنگی در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان و به صورت کشت گلخانه ای در زمستان ۱۳۹۸به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار و در هر تکرار چهار نشاء انجام شد. صفات اندازه گیری شده شامل تعداد برگ، ارتفاع بوته و شاخص کلروفیل بودند. نتایج نشان داد که تیمارهای آزمایش شده تاثیر معناداری بر شاخص های اندازه گیری شده داشته اند. براساس نتایج موجود، از بین دو بستر کوکوپیت-پرلیت و کوکوپیت، بستر کوکوپیت-پرلیت به دلیل تخلخل و شرایط مناسبتر فیزیکی که علت آن نیز وجود پرلایت است، نسبت به بستر کوکوپیت مناسبتر است. از بین نسبتهای مختلف ورمی کمپوست نیز کاربرد صفر درصد ورمی کمپوست بیشترین ارتفاع نشاء، شاخص کلروفیل و تعداد برگ را به همراه داشت. در مورد اثر متقابل بستر و ورمی کمپوست نیز نتایج نشان داد که بیشترین شاخص کلروفیل و تعداد برگ در بسترکوکوپیت- پرلیت همراه با ۵۰ درصد ورمی کمپوست، بیشترین ارتفاع نشاء بسترکوکوپیت-پرلیت در بسترکوکوپیت-پرلیت همراه با صفر درصد ورمی کمپوست میباشد. در نتیجه برای تولید نشای این گیاه، توصیه می شود از بسترکوکوپیت-پرلیت ترکیب شده با ۵۰ درصد ورمی کمپوست استفاده شود، تا شرایط لازم برای رشد آن فراهم شود و بتوان بهترین نشاء را در زمان مناسب تولید کرد.

پرلیت، کوکوپیت، شاخص های رشد، کمپوست.