اثر پوشش زیست فعال آلوئه ورا بر پوسیدگی و برخی ویژگیهای کیفی پس از برداشت توت فرنگی

توت فرنگی به دلیل ساختار و بافت خاص، فعالیت متابولیکی بالا و حساسیت به پوسیدگیهای قارچی، سرعت فساد بالا و ماندگاری کوتاهی دارد. در این پژوهش اثر پوششهای خوراکی ژل آلوئه ورا غنی شده با پروبیوتیک Lactubasillus plantarum A۷، سوسپانسیون پروبیوتیک در آب مقطر و ژل آلوئه ورا با هدف افزایش ماندگاری، حفظ شاخصهای کیفی و کاهش پوسیدگی های پس از برداشت، در طی ۱۶ روز نگهداری در دمای ۴ درجه ی سلسیوس مورد بررسی قرار گرفت. پس از اعمال تیمارها، پوسیدگی و شاخصهای فیزیکوشیمیایی تیمارهای مختلف، در ۴ بازهی زمانی به مدت ۱۶ روز در مقایسه با شاهد بررسی شد. تیمار ژل آلوئه ورا غنیشده با پروبیوتیک در مقایسه با سوسپانسیون پروبیوتیک در آب مقطر و ژل آلوئه ورا در کاهش پوسیدگی و حفظ صفات کیفی توت فرنگی اثر بیشتری داشت. به گونه ای که درصد پوسیدگی، کاهش وزن و افزایش مواد جامد محلول را در طول ۱۶ روز نگهداری به ترتیب ۴۴ درصد، ۳/۵۴ درصد و ۱/۸ درجه بریکس نسبت به تیمار شاهد به طور معنیداری کاهش داد. بر اساس نتایج این پژوهش، تیمار ژل آلوئه ورا در ترکیب با پروبیوتیک L. Plantarum A۷ پتانسیل حفظ کیفیت و افزایش ماندگاری توت فرنگی را داشته و میتواند نوید بخش تولید و گسترش محصولات پروبیوتیک جدید باشد.

Keywords:

ایمنی زیستی , پوشش دهی , غذاهای فراسودمند , ضایعات پس از برداشت