اثر عصاره آویشن و جلبک روی کیفیت انباری میوه لیمو شیرین

در سالهای اخیر استفاده از مواد زیستی به عنوان ایدهای جدید در کاهش ضایعات پس از برداشت و افزایش عمر انبارمانی محصولات باغبانی در کشاورزی مدرن، مطرح میباشد. در همین راستا، آزمایشی به منظور بررسی تاثیر عصاره آویشن و جلبک روی کیفیت انباری میوه لیمو شیرین به صورت فاکتوریل در قالب طرحکاملا تصادفی با سه تکرار در سال ۱۳۹۹ انجام گرفت. فاکتورها شامل ترکیبات زیستی (شاهد، غلظت ۰/۱۴ گرم در لیتر عصاره آویشن و ۳/۷۵ گرم در لیتر عصاره جلبک اسپیرولینا) و زمان انبارداری ۰)، ۲۰، ۳۰ و ۴۰ روز) بود. صفات مورد بررسی در ابتدا قبل از انبارداری اندازهگیری شدند و سپس به مدت ۴۰ روز در انبار با دمای ۱۲ درجه سانتیگراد قرار داده و در سه مرحله زمانی به فاصله ۱۰ روز، اطلاعات برداری انجام و ثبت شد. صفاتی از قبیل درصد کاهش وزن، ویتامین ث، اسید کل قابل تیتراسیون (TA) و مواد جامد محلول (TSS) اندازه گیری گردید. براساس نتایج با گذشت زمان انبارداری صفاتی از قیبل درصد کاهش وزن و TSS افزایش و صفات ویتامین ث و TA کاهش یافت. کمترین درصد کاهش وزن مربوط به هر سه تیمار شاهد، عصاره آویشن و جلبک در روز بیستم انبارداری، کمترین TSS نیز مربوط به عصاره آویشن در روز بیستم (۶/۴۸) و عصاره جلبک در روز چهلم (۷/۶۵) انبارداری بود. بیشترین ویتامین ث در تیمار قبل از انبارداری (۱۱/۹) و عصاره آویشن در روز سیام (۱۱/۴۷) و بیشترین TA لیمو شیرین نیز در تیمار قبل از انبارداری (۱۶/۹) مشاهده گردید. به طورکلی کاربرد با توجه به نتایج بدست آمده، استفاده از عصاره آویشن و جلبک در جهت بهبود صفات کیفی و ماندگاری میوه لیموشیرین پیشنهاد میگردد.

Keywords:

اسانس , پس از برداشت , جلبک اسپیرولینا , , ویتامین ث