کارایی سازوکار پاداکسنده آنزیمی ترکیبهای پیوندی پایه لیموی آب با پیوندکهای خودی و غیرخودی در پاسخ به تنش خشکی و آبیاری مجدد

کارایی کوانتومی فتوسیستم ۲ برگها و سازوکار پاداکسنده آنزیمی برگها و ریشه های دانهالهای ۲۴ ماهه لیموی آب غیرپیوندی و پیوندی با پیوندکهای خودی، نارنگی کینو و پرتقال واشنگتن ناول در پاسخ به تنش خشکی و پس از آبیاری مجدد در شرایط گلخانه ای ارزیابی شد. رژیم آبیاری به صورت ۸ روز قطع کامل آبیاری و سپس ۴ روز آبیاری در حد ظرفیت مزرعه بود. تنش، آسیب اکسایشی معنیداری به تشکیلات نورساخت همه دانهال های تحت مطالعه به جز نارنگی وارد نمود که برای دانهالهای غیرپیوندی در انتهای دوره تنش و برای دانهالهای پیوندی با پیوندک خودی و یا پرتقال در نیمه دوره تنش اتفاق افتاد. فقط دانهالهای غیرپیوندی با آبیاری مجدد به طور کامل بهبود یافتند. بر اساس نتایج فعالیتهای پاداکسنده آنزیمی، چنین نتیجه گیری شد که به احتمال ریشه ها نقشی کلیدی در خط مقدم پاسخگویی گیاه به تنش دارند و کارایی مطلوب آنها میتواند پیش نیاز سلامت و کارایی پیوندک باشد. افزون بر این، پیوندک و وضعیت فیزیولوژیک آن میتواند اثر مهمی بر کیفیت پاسخگویی همه جانبه به تنش داشته باشد. از این منظر، ترکیب پیوندی با پیوندک نارنگی بیشترین کارایی را داشت و ترکیبهای پیوندی با پیوندکهای لیمو و پرتقال در جایگاه های بعدی قرار داشتند. کارایی سازوکار آنزیمی ریشه های لیموی آب با پیوند پیوندکهای خودی یا پرتقال کاهش یافت. محتمل است که تفاوتهای فیزیولوژیک مرتبط با حضور محل پیوند و درنتیجه کاهش هدایت هیدرولیکی، دلیل کارایی ضعیفتر سازوکارهای برگی و ریشهای تحمل تنش و نیز فقدان بهبودسازی کامل کارایی فتوشیمیایی برگهای دانهالهای پیوندی لیمو با پیوندک خودی باشند. به هرحال، هردوی دانهال های غیرپیوندی و پیوندی لیمو با پیوندک خودی پاسخ های خوگیری به صورت تشدید فعالیتهای آنزیمی پس از آبیاری مجدد را بروز دادند. تظاهر مناسب ترکیب پیوندی با پیوندک نارنگی، میتواند بیانگر ارزش لیموی آب به عنوان پایه برای تولید ترکیبات پیوندی برتر و مناسب مناطق دچار تنش آبی باشد.

Keywords:

تنش خشکی , لیموی آب , نارنگی کینو , ترکیب پیوندی , واشنگتن ناول.