اثرات کاربرد سیلیسیوم در تغذیه درختان بادام بر میزان رشد و تحمل تنش خشکی

تغییرات اقلیمی و افزایش دمای جهانی سبب گسترش تنشهای محیطی از جمله خشکی شده است. بخش عظیمی از کشور ما ایران در منطقه خشک و گرم جهان واقع شده است. در شرایط تنش خشکی بهدلیل کاهش میزان آب موجود در گیاه و ریزش برگها و فتوسنتز، میزان رشد کاهش مییابد. این امر سبب کاهش میزان تولید بادام ایران در جهان شده است. لذا میزان صادرات و درآمد کشاورزان کاهش مییابد. بهینه سازی تغذیه گیاه یکی از روشهای بهبود رشد گیاهان در شرایط تنشهای غیرزیستی است. سیلیسیوم یک عنصر مفید است که سبب بهبود رشد و عملکرد در شرایط تنشهای محیطی میشود. در این پژوهش اثر کاربرد سیلیسیوم (سیلیکات پتاسیم) در سه سطح صفر، ۲/۵ و ۵ میلی مولار در محلول غذایی هوگلند بر درختان بادام در شرایط تنش خشکی ۹۰)، ۶۵ و ۴۰ درصد ظرفیت آب گلدان) در سه تکرار در طرح کاملا تصادفی ارزیابی شد. کاربرد سیلیسیوم با سیلیکافیکیشن در دیواره سلولی و افزایش استحکام آن، سبب کاهش میزان تعرق و افزایش محتواینسبی آب برگ شد. سیلیسیوم با کاهش میزان پراکسید هیدروژن و افزایش شاخص پایداری غشاء سبب کاهش آسیب اکسیداتیو و تخریب رنگیزه های فتوسنتزی شد. بهبود میزان آب موجود در گیاه و حفظ برگها در شرایط تنش خشکی سبب افزایش میزان کلروفیل کل برگ با کاربرد سیلیسیوم شد. کاربرد سیلیسیوم سبب، بهبود پارامترهای رشد در شرایط تنش خشکی شد. بر اساس داده های این پژوهش ، کاربرد ۵ میلی مولار سیلیسیوم سبب افزایش رشد و میزان تحمل تنش خشکی درختان بادام شد.

Keywords:

پراکسید هیدروژن , سطح برگ , روابط آبی , فتوسنتز , کلروفیل.