ارزیابی واکنش توده های بومی خلر (Lathyrus sativus) به خشکی آخر فصل

به منظور بررسی تاثیر خشکی آخر فصل بر برخی صفات گیاه خلر، آزمایشی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار، در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه ولی عصر رفسنجان در سال زراعی ۹۷-۹۶ اجرا شد. سطوح آبیاری شامل آبیاری نرمال و قطع آبیاری در مرحله ی گلدهی بود. در این آزمایش رطوبت نسبی برگ، سطح برگ، نسبت سطح برگ و سطح ویژه برگ در ۹ اکوتیپ اندازه گیری شد. خشکی آخر فصل موجب کاهش معنیدار محتوای رطوبت نسبی برگ در تمام اکوتیپ ها شد. در شرایط تنش، اکوتیپ تربت حیدریه با % ۶۰/۲۷۳ بیشترین میزان رطوبت نسبی برگ را در مقایسه با سایر اکوتیپ ها نشان داد. در هر دو شرایط آبیاری نرمال و تنش، اکوتیپ بردسیر با قابلیت تولید ژنتیکی بالاتر نسبت به سایر اکوتیپهای دیگر توانست مقادیر بالاتری از شاخصهای رشدی را نشان دهد. اعمال تنش خشکی پس از گلدهی از طریق افزایش زوال برگ و کاهش میزان فتوسنتز موجب کاهش شاخص های رشدی ذکر شده در این مقاله گردید.

Keywords:

تنش خشکی , خلر , سطح برگ , نسبت سطح برگ.